Στόχος τουΤομήταν απλώς να βγάλει κάποια χρήματα για να πληρώσει τα δίδακτρα του πανεπιστημίου, αλλά γρήγορα τον κέρδισε η επιχείρηση. Οχτώ μήνες αργότερα, εξαγόρασε το μερίδιο του αδερφού του, δίνοντάς του ως αντάλλαγμα τον «Σκαραβαίο» που είχαν για να μεταφέρουν τις παραγγελίες. Το 1965 αγόρασε άλλα δύο καταστήματα και ακολουθώντας τη συμβουλή ενός υπαλλήλου του, άλλαξε το όνομα της πιτσαρίας σε «Domino’s». Το σήμα της εταιρείας ήταν οι τρεις άσπρες τελείες, που συμβόλιζαν τα τρία καταστήματα που διοικούσε ο Μόναχαν. Στην αρχή σκόπευε να προσθέτει μία τελεία για κάθε νέο κατάστημα, αλλά η εξέλιξη της εταιρείας ήταν τόσο γρήγορη, που εγκατέλειψε την ιδέα. 

Η φωτιά 
Δεν έλειψαν οι ατυχίες από την πορεία της εταιρείας. Το 1968μία πυρκαγιά κατέστρεψε τα κεντρικά γραφεία και τα χρήματα της ασφάλειας δεν ήταν αρκετά για να καλύψουν τις ζημιές. Ο Μόναχαν έκανε τεράστια προσπάθεια, αλλά στο τέλος αναγκάστηκε να παραδώσει τη διοίκηση της εταιρείας στις τράπεζες απ’ όπου είχε πάρει δάνεια, για να την επιδιορθώσει. Μετά από 10 μήνες, η Domino’s επέστρεψε στον ιδιοκτήτη της, ο οποίος κατάφερε να ορθοποδήσει.... 

Όλη η συνέχεια εδώ - Mixanitouxronou.gr

Η γαλλίδα ηθοποιός Μαγκαλί Νοέλ, γνωστή ως μία από τις μούσες του Φελίνι, ο οποίος την είχε επιλέξει για τρεις από τις ταινίες του, ανάμεσα στις οποίες το «Amarcord», πέθανε στα 83 της χρόνια.

Την εποχή εκείνη «υπήρχαν τέσσερις σταρ: Η Ζιραρντό, η Μπαρντό,η Μορόκαι η μαμά», δήλωσε η κόρη της. «Ήταν ένα σύμβολο του σεξ», «συχνά την μπέρδευαν με την Σοφία Λόρεν».

«Το Σάββατο θα γινόταν 84, έσβησε στον ύπνο της σήμερα το πρωί στις 5» στο Σατονέφ-Γκρας της νοτιοανατολικής

Η Μαγκαλί Νοέλ γεννήθηκε στις 27 Ιουνίου 1931 στη Σμύρνητης Τουρκίας. Στη ζωή της συνάντησε δύο μεγάλες φυσιογνωμίες της τέχνης, τον γάλλο συγγραφέα Μπορίς Βιάν και τον ιταλό σκηνοθέτη Φεντερίκο Φελίνι, για τον οποίο υπήρξε μούσα του και πηγή δημιουργικότητας.

Η Μαγκαλί Νοέλ,  ερμήνευσε εκείνη την εποχή το άκρως τολμηρό «Πόνεσέ με, Τζόνι», που είχε γράψει ο Μπορίς Βιάνκαι στο οποίο δήλωνε πως της αρέσει «ο έρωτας που κάνει μπουμ!».

Το τραγούδι είχε καταγγελθεί την εποχή εκείνη από το Βατικανόκαι είχε απαγορευθεί η μετάδοσή του από το ραδιόφωνο επειδή οι στίχοι του είχαν κριθεί σκανδαλώδεις.

Η μεγάλη ηθοποιός εκτός από την κόρη της που ήταν καρπός του γάμου της με τον Ζαν-Πιέρ Μπερνάρ, η Νοέλ είχε υιοθετήσει και αλλά δυο αγόρια.

Το τέλος την βρήκε σε ένα οίκο ευγηρίας, στην Νότια Γαλλία , στον οποίο διέμενε το τελευταίο διάστημα της ζωής της.

Βίντεο από την ταινία του Φεντερίκο Φελίνι«LaDolceVita»

Αλλιώς, αν δεν τους επέτρεπαν, το ζευγάρι ”κλεβόταν'” και ο γαμπρός έπαιρνε τη νύφη και  έφευγαν σε άγνωστο μέρος. Αξίζει να σημειωθεί ότι εάν το ζευγάριπαντρευόταν από αγάπη, τότε ο γαμπρός δεν μπορούσε να έχει αξίωση για προίκα. Έπαιρνε αυτό που θα του έδινε ή θα του έγραφε στο προικοσύμφωνο ο πεθερός.

Αντιθέτως, αν γινότανσυνοικέσιο, αν δηλαδή ογάμοςγινόταν με τη μεσολάβηση τρίτου προσώπου, του προξενητή, τότε υπήρχε προικοσύμφωνο. Σε περίπτωση προξενιού, τα δύο παιδιά συναντιόνταν αρχικά για να γίνει η πρώτη γνωριμία  και στη συνέχεια  ακολουθούσαν κρυφές συναντήσεις ώστε να γνωριστούν καλύτερα κι αν δέχονταν να προχωρήσουν σε γάμο, τότε έπρεπε να δώσει και την επίσημη έγκριση ο πατέρας του κάθε παιδιού. Αυτό σήμαινε και τον αρραβώνα, την επίσημη δηλαδή συμφωνία, με παπά και προικοσύμφωνο ή το γνωστό “λογοδόστεμα”, τον ανεπίσημο δηλαδή αρραβώνα, χωρίς παπά, τη συμφωνία δηλαδή απλώς δια λόγου. 

Η επίσημη  έγκριση των γονιών και κυρίως του πατέρα για το γάμο δινόταν συνήθως παρουσία παπά ο οποίος και ευλογούσε και τα δαχτυλίδια. Το προικοσύμφωνο οριζόταν παρουσία του προξενητή όπως εξάλλου και η ημερομηνία του γάμου.  Ο αρραβώνας  γινόταν σε στενό οικογενειακό κύκλο με φαγοπότι και  μαντινάδες, όπως αυτές :

Απόψ’ αρραβωνιάζομαι με σένα κοπελιά μου
και τη χαρίζ’ ολόψυχα σε σένα την καρδιά μου

‘Ηρθε ο καιρός οι δυο καρδιές να σμίξουνε ομάδι
Κι η μια τσ’ αλλής να δώσουνε τσ’ αγάπης το σημάδι

Νύφη δε θέμε πλούτη μεις μόνο την ομορφιά σου
απου’ χει το κορμάκι σου και η σεμνή καρδιά σου

Λίγες μέρες πριν από το γάμο, οι γονείς του ζευγαριού έστελναν το λεγόμενο «καλεστή» ο οποίος ανακοίνωνε σε συγγενείς και φίλους την ημερομηνία του γάμου και την εκκλησία στην οποία θα γινόταν ο γάμος, ενώ ταυτόχρονα τους προσκαλούσε και στο γάμο. Σήμερα, αντί για τον «καλεστή», έχουμε τα προσκλητήρια του γάμου στα οποία αναγράφονται και μαντινάδες.

Ο παραδοσιακός κρητικός γάμοςΣτο νέο μας ξεκίνημα σας θέλουμε κοντά μας
Να μοιραστούμε όλοι μαζί τη μέρα της χαράς μας
Στη μεγαλύτερη χαρά που σα γονιός θα νοιώσω
Θέλω και φίλους και εδικούς τότε να καμαρώσω.

Γάμοι γίνονταν τις Κυριακές ή άλλες γιορτινές μέρες, όχι όμως Τρίτη, Τετάρτη ή το μήνα Μάιο.
Στο γάμο καλούνταν απαραίτητα όλοι οι συγγενείς, μέχρι δεύτερα ξαδέλφια, όλοι οι γείτονες, οι φίλοι, οι Αρχές ( πρόεδρος, δήμαρχος, αστυνόμος…). Αν υπήρχε έριδα μεταξύ της οικογένειας του γαμπρού ή της νύφης με κάποιον από τους καλεσμένους, γινόταν ανακωχή. Μέχρι τη μέρα του μυστηρίου, οι συγγενείς και οι φίλοι έστελναν δώρα, τα λεγόμενα «κανίσκια», στους γονείς που πάντρευαν τα παιδιά τους ( ένα καλάθι με λάδι, τυρί, κρασί και πατάτες), ή ακόμα και χρήματα, τα “χαρίσματα” ή είδη για το σπίτι, ώστε να βοηθηθεί το ζευγάρι στο στήσιμο του νέου τους σπιτιού. Από τη μεριά τους το ζευγάρι πρόσφερε σε όλους τους καλεσμένους μια κουλούρα με υπέροχο στολισμό, ειδικά φτιαγμένη για την περίσταση, καθώς και ένα κομμάτι κρέας, αν ο γαμπρός ήταν βοσκός.

Όταν οι καλεσμένοι πήγαιναν τα δώρα τους στο σπίτι που θα έμενε το νέο ζευγάρι τους πρόσφεραν κρητικό κέρασμα, τους κερνούσαν δηλαδή καρύδια, αμύγδαλα, παραδοσιακά γλυκά, δίπλες με μέλι (ξεροτήγανα), μαζί πάντα με τσικουδιά ή κρασί.

Στο σπίτι της νύφης μαζεύονταν οι κοπελιές την Παρασκευή πριν από το γάμο και «κατάσταιναν» (ετοίμαζαν) τα προικιά της νύφης. Τα προικιά ή προυκιά είναι τα διάφορα κινητά περιουσιακά στοιχεία και κυρίως τα υφαντά, τα κεντήματα, τα πλεκτά… Αυτά μεταφέρονταν με πομπή και με συνοδεία μουσικών στο σπίτι που επρόκειτο να στεγάσει τους νεόνυμφους, ώστε να περάσουν από εκεί οι χωριανοί για να τα δουν.

Εκεί, η νύφη με τις φίλες της στόλιζαν και το κρεβάτι όπου θα κοιμόταν με τον γαμπρό, ενώ ακούγονταν πολύ ωραίες μαντινάδες :

Ένα ανέφελο περνά κι έχει νερό και στούπα
Ας είναι καλορίζικη τση νύφη μας η προύκα.
Ρύζι να τση πετάξετε απάνω στα προικιά τση
Για να ριζοβλαστώσουνε και τα παιδόγγονά τση

Παραδοσιακός κρητικός γάμοςΤην Κυριακή, τώρα, δηλαδή την ημέρα του γάμου και πριν ξεκινήσουν η νύφη και ο γαμπρός για την εκκλησία προκειμένου να γίνει το μυστήριο, γίνεται και το στόλισμα της νύφης από τις φίλες της, καθώς και το ξύρισμα – στόλισμα του γαμπρού από τους φίλους του. Οι μαντινάδες δεν έλειπαν κατά την προετοιμασία την νύφης και του γαμπρού και ακολουθούσαν την νύφη στην πομπή για την εκκλησία :

Πρώτα απ΄όλα εύχομαι, με τις ευχές αρχίζω
Η ώρα η καλή να ‘ρθει τώρα που σε στολίζω.
Αστράφτει στον ήλιο ο χρυσός και μες τη νύχτα τα’ άστρο
Αστράφτει και η νύφη μας στο νυφικό της άσπρο.
 Ντύσου στολίσου μερακλή γαμπρέ και ξεκινούμε
Κι η νύφη αναμένει σε κι ας μη καθυστερούμε
 
Όμορφη που ‘ναι η νύφη μας, όμορφος κι ο γαμπρός μας
Πραγματικά ταιριαστό που ‘ναι το ανδρόγυνό μας

Αν η νύφη ήταν από άλλο χωριό ή από απομακρυσμένη γειτονιά, γινόταν το λεγόμενο «ψίκι». Δηλαδή, νέοι έφευγαν από το σπίτι του γαμπρού με άλογα και πήγαιναν στο σπίτι της νύφης προκειμένου να της ανακοινώσουν το ευχάριστο νέο, ότι ο γαμπρός δεν αθέτησε την υπόσχεσή του και ότι έρχεται σε λίγο μαζί με τους καλεσμένους του. Ο πρώτος καβαλάρης που έφερνε τη χαρμόσυνη είδηση στη νύφη έπαιρνε μια ωραία κουλούρα από τα χέρια της και η ίδια έβαζε και στο κεφάλι του αλόγου ένα άσπρο κρουσσαλιδάτο μαντήλι (τα κρόσσια στο άσπρο μαντήλι είναι τα δάκρυα της χαράς). Στη συνέχεια ο νικητής με το άλογό του πήγαινε μπροστά και οδηγούσε τη νύφη στην εκκλησία όπου θα γινόταν ο γάμος. 

Αν η νύφη ήταν από το ίδιο χωριό με το γαμπρό, ο γαμπρός με τον κουμπάρο και τους καλεσμένους πήγαιναν με πομπή στο σπίτι της, για να την πάρουν και να την οδηγήσουν στην εκκλησία. Μπροστά στην πομπή πήγαιναν τα μουσικά όργανα, με νυφικούς σκοπούς και μαντινάδες, ακολουθούσαν ο γαμπρός με τον κουμπάρο και πίσω τους οι καλεσμένοι. Δεν ακολουθούσαν την πομπή οι γονείς του γαμπρού, οι οποίοι παρέμεναν σπίτι αναμένοντας το γιο τους να τους φέρει τη νύφη ευλογημένη. Απλώς ο πατέρας ή ο μεγάλος αδελφός του γαμπρού, αφού ρίξει με το όπλο του  τρεις μπαλωθιές (στο όνομα του πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος) και λέγοντας «Ει στο όνομα του πατρός και του υιού και του Αγίου πνεύματος - η ώρα η καλή παιδί μου», δίνει το έναυσμα για να ξεκινήσει η πομπή.

 Φτάνοντας στο σπίτι της νύφης οι καλεσμένοι του γαμπρού με μαντινάδες πείθουν την οικογένεια της νύφης να ανοίξει την πόρτα, που μέχρι τότε παραμένει κλειστή. 

Ανοίξετε την πόρτα σας να δείτε το γαμπρό μας
που'ναι στολίδι και πρεπιά στο σόι το δικό μας.
Ανοίξετε την πόρτα σας  να δείτε το γαμπρό μας
και αν έχετε παράπονο να μας το πείτε εμπρός μας
 Νύφη, άνοιξε την πόρτα σου γιατί ο γαμπρός αναμένει,
για να του δώσεις την καρδιά, με πέπλο στολισμένη.
 Ανοίξετε την πόρτα σας να δείτε το γαμπρό μας
Τέτοιο σγουρό βασιλικό δεν έχει το χωριό μας.
Και από μέσα από το σπίτι της νύφης ακούγεται:
Σιγά-σιγά μη βιάζεστε κι η πόρτα μας θ’ ανοίξει, 
γιατί έχει η νύφη αδέλφια και γονείς να τσ’ αποχαιρετίσει.
 Άγια να είναι η στιγμή, κάνομε το σταυρό μας
κι ανοίγομε την πόρτα μας στο ζηλευτό γαμπρό μας

Μετά έμπαινε ο γαμπρός μέσα στο σπίτι με μια ανθοδέσμη από τριαντάφυλλα και αφού χαιρετούσε και φιλούσε το χέρι των γονιών της νύφης, έπαιρνε την ευχή τους,  ζητούσε το χέρι της νύφης, για να την οδηγήσει στην εκκλησία. Η νύφη, ύστερα από κάλεσμα των γονιών της, έβγαινε  από το ιδιαίτερο δωμάτιο της και έδινε το χέρι της στο γαμπρό και παράλληλα του έδινε ένα γλυκό ερωτικό φιλί. Στη συνέχεια το χτύπημα της καμπάνας ειδοποιούσε τους μελλόνυμφους πως έπρεπε να κατευθυνθούν προς την εκκλησία.

Τότε ακούγονταν πολλές μαντινάδες, όπως η εξής:
Σήκω κι αποχαιρέτισε, νύφη, την εδικολογιά σου,
Δώσε τα κλειδιά στη μάνα σου κι ‘αμε να βρεις δικά σου.
Ο γαμπρός, μετά από αυτό, έβαζε δεξιά του τη νύφη και ξεκινούσαν για την εκκλησία. Μπροστά πήγαιναν τα όργανα, μετά το ζευγάρι και μετά οι καλεσμένοι με τα όπλα τους και το ρύζι ή στάρι που θα έριχναν στην  εκκλησία συμβολικά, για να «ριζώσει» το νέο ζευγάρι. Όταν έφταναν στην εκκλησία ακούγονταν οι μαντινάδες:
Άνοιξε πόρτα της εκκλησίας πόρτα του παραδείσου
Να κατεβούν οι άγγελοι τη νύφη να βλογήσουν
 Ανοίχτε πόρτες της χαράς, πόρτες της εκκλησίας

Στ’ ανδρόγυνο που γίνεται το ταιριαστό ζευγάρι
Να το βλογήσει ο Θεός και ευλογημένο να ‘ναι
Και αυτοί και οι απόγονοι κι αυτοί και τα παιδιά τους.
 Ω Παναγιά  Δέσποινα  με το Μονογενή σου
 στο ανδρόγυνο που γίνεται να δώσεις την ευχή σου

Να ζήσουν να γεράσουνε ως τη στερνή πνοή τους

Στη τελετή μέσα στην εκκλησία, αν η νύφη πατούσε το γαμπρό στο πόδι (κατά τη στιγμή που έλεγε ο παπάς «η δε γυνή να φοβείται τον άντρα», που η πραγματική ερμηνεία του είναι «η δε γυνή να σέβεται τον άνδρα»), ο γαμπρός είχε δικαίωμα να  «σχολάσει» το γάμο. Μετά, το νέο ζευγάρι έβγαινε στον περίβολο της εκκλησίας όπου μαζί με τους καλεσμένους χόρευαν παραδοσιακούς χορούς της χαράς και συνάμα οι καλεσμένοι τους εύχονταν δια χειραψίας «Βίο ανθόσπαρτο και πολλούς απογόνους!». Στη συνέχεια, το νέο ζευγάρι πήγαινε με πομπή  στο σπίτι των γονιών του γαμπρού, απ΄ όπου περνούσαν και τους πετούσαν ρύζι και ροδοπέταλα, ενώ η πεθερά ταΐζε  τη νύφη μελοκάρυδο, για να την καλοπιάσει.

Όταν έφταναν εκεί ακούγονταν οι μαντινάδες:

Πρόβαλε μάνα του γαμπρού και πεθερά της νύφης
Να δεις τον όμορφό σου γιο μια κόρη σου τη φέρνει
Πρόβαλε μάνα του γαμπρού και πεθερά τση νύφης
Και κράθιε και ροδόσταμνο να τσι ροδοσταμνίσεις
Από εκεί μετά το νιόπαντρο ζευγάρι πήγαινε στο σπίτι όπου πρόκειται να στεγάσει τα όνειρα τους. Μόλις έφταναν εκεί ο γαμπρός  χάραζε ένα σταυρό στη πόρτα και η νύφη έχυνε μέλι στην είσοδο και έσπαγε ένα ρόδι, για να γίνει ο γάμος γλυκός σαν το μέλι και καρπερός σαν το ρόδι. Παράλληλα οι πατεράδες και ιδιαίτερα του γαμπρού από χαρά έριχναν τουφεκιές, ενώ ακούγονταν και πολλές μαντινάδες όπως οι εξής:
Νύφη να μπεις στ'αρχοντικό με το δεξί σου πόδι
και να σκορπίσεις ύστερα κατάχαμα ένα ρόδι.
Νύφη στο σπίτι που θα μπεις δίχως κουβέντα άλλη
η ευτυχία κι η χαρά να ‘ναι με το τσουβάλι.
 Άγια να ‘ναι η στιγμή, ο θιός να βοηθήσει
Ο ένας για τον άλλονε να μην βαρυγκωμήσει

Μετά το μυστήριο και όλα τα τελετουργικά του γάμου  ακολουθούσε  τρικούβερτογλέντι σε κάποια πλατεία ή σε κάποιο άλλο ανοικτό χώρο (οικόπεδο ή κοσμικό κέντρο). Το γλέντι ξεκινούσε με άφθονα φαγητά, ποτά και κρητικά εδέσματα στρωμένα πάνω σε τάβλες και συνεχιζόταν με χορό μέχρι πρωίας. Τα φαγητά του γάμου είναι κυρίως βραστό αρνί ή γίδα, πιλάφι ή μακαρόνια με ανθότυρο, γουρουνόπουλο ψητό  κ.α. είναι

Την επόμενη μέρα, μόλις ξυπνούσε το ζευγάρι, άρχιζε ο «Αντίγονος». Δηλαδή ακολουθούσε ένα νέο πανηγύρι όπου τρώγονταν όσα φαγητά είχαν μείνει. Στα γλέντα αυτά ακούγονταν πολλές μαντινάδες, όπως οι εξής:

Σήμερα γάμος γίνεται σ’ ωραίο περιβόλι
Σήμερα αποχωρίζεται η μάνα από την κόρη
Σήκω περπάτα αϊτέ και άνοιξε τα φτερά σου
να πεταχτεί η πέρδικα που 'χεις στην αγκαλιά σου
Έπιασε η νύφη στο χορό κι όποιος τη συνοδεύει
να ρίχνει καλορίζικα στον τόπο που χορεύει.
Έπιασε η νύφη στο χορό και κάμετέ τση τόπο
Σαν περιστέρα φαίνεται στη μέση των ανθρώπω
Λεβέντης είναι ο γαμπρός, λεβέντικα χορεύει
Τρίζει η γης όπου πατεί και δε τση χωρατεύει.

Πηγή: whitewedding.gr

Θυμάμαι τον πατέρα μου να παραγγέλνει κασάτο. Καλοκαίρι απόγευμα, σε παραθαλάσσιο καφεζαχαροπλαστείον -ίσως στον Πόρο. Καθώς είχα μια απέχθεια από μικρή προς τα κόντιτα και τα φρουί γλασέ (ήμουν το εκνευριστικό εκείνο παιδάκι που τα ...έφτυνε επιμελώς ένα προς ένα από το κεκάκι του) αφενός δε δοκίμασα ποτέ, αφετέρου για χρόνια είχα μείνει με την αίσθηση ότι «κασάτο»λεγόταν ένα είδος παγωτού με φρουτάκια που εξαφανίστηκε γιατί μάλλον δεν άρεσε σε κανέναν. Αμ, δε...

Ψάχνοντας πολύ αργότερα την ιστορία του βρήκα σε ένα εισαγωγικό κείμενο της Βίκυς Κουμάντουτην πραγματική ετυμολογία της λέξης που είναι αλληλένδετη με την ιστορία του παγωτού στην Ελλάδα και που δε σχετίζεται με τη γεύση του όσο με το σχήμα και τον τρόπο παρασκευής του: «Qashatah (κασάτα) στα αραβικά σημαίνει “μπολ”.Το παγωτό κασάτα ονομάστηκε έτσι από το μπολ στο οποίο σχηματιζόταν. Σταδιακά, στην Ελλάδαπροσαρμόσαμε την κατάληξη, ώστε να ταιριάζει στο γένος (ουδέτερο) και έγινε παγωτό κασάτο».

Αλλά τι ήταν αυτά τα ειδικά «μπολ»και πώς βρέθηκαν οι Έλληνες ζαχαροπλάστες στα μέσα του 20ού να φτιάχνουν τα παγωτά τους μέσα εκεί; Γράφει ο kefalonitis.com σε ένα ιστορικό άρθρο με τίτλο «Από το γιάτσο στο παγωτό κασάτο»: «{...} Η μεγάλη τελειοποίηση ήρθε αργότερα που τα παγοποιεία διέθεταν στην κατανάλωση πάγο περισσότερο «ψημένον» που επιδεχόταν μεγαλύτερες δόσεις αλατιού, άρα και περιθώρια μεγαλύτερης ψύξης. Τότε είναι που έφεραν τις στρογγυλές σαν μπάλες φόρμες (συνήθως επάργυρες) από την Αυστρία, τις οποίες γέμιζαν με ποικιλίες φτιαγμένου παγωτού, τριών-τεσσάρων ειδών και τις παραγέμιζαν με καραμελωμένα φρούτα. Κλεισμένες τις τοποθετούσαν στην ειδική σαλαμούρα, να χώνονται βαθιά μέσα στην ψύξη για να κρυσταλλώνεται το περιεχόμενό τους! Στρώμα πάγου - στρώμα αλάτι... Και πάλι η ίδια διαδικασία πέντε με έξι φορές, στρώματα στρώματα, μέχρι να γεμίσει η βαρέλα με τις φόρμες να καταψύχονται. Όταν μετά από 4-5 ώρες τις έβγαζαν, άνοιγαν τα δυο ημισφαίρια και έκοβαν στα τέσσερα τη στρογγυλή παγωτόμπαλα. Αυτό το τεταρτημόριο σερβιρισμένο στο μπολ, με ένα μπισκότο γαρνιτούρα, ήταν το παγωτό κασάτο, για την απόλαυση του οποίου, ουρές στα κοσμικά ζαχαροπλαστεία, να μην προλαβαίνουν οι σερβιτόροι και καρέκλα να μη μένει στιγμή αδειανή!»

Λέει ακόμη μιλώντας για την Κεφαλονιάάλλων εποχών το εν λόγω άρθρο: «Εξυπακούεται πως, δυνατότητα για την κατασκευή αυτού του είδους του παγωτού, υπήρχε μόνο τις Κυριακές! Τότε που τα μαγαζιά είχαν την ευχέρεια να παρασκευάζουν 5-6 είδη παγωτού, γιατί το κασάτο, τόσο καλύτερο όσο μεγαλύτερη η ποικιλία του και τέτοια, μόνο με τη μεγάλη κατανάλωση της μέρας μπορούσε να υπάρξει! Μεγάλη φαντασία, περισσότερος κόπος και αφάνταστη αγωνία για την επιτυχία, ιδιαίτερα στη διαδικασία της ψύξης, ήταν τα βασικά στοιχεία για την παρασκευή του καλού κασάτου. Tα αγνά υλικάδεν αναφέρονται, γιατί τούτο ήταν αυτονόητο{…} Στο χρονικό διάστημα ανάμεσα στην Απελευθέρωση και το σεισμό του 1953, το ζαχαροπλαστείο με τα πιο ονομαστά κασάτα ήταν η "Βοσκοπούλα"των αδερφών Καππάτου στο τελευταίο οίκημα δεξιά πριν το Θέατρο "Ο Κέφαλος"».

Αυτό ήταν λοιπόν το θρυλικό κασάτο για το οποίο βρίσκουμε σήμερα αρκετές συνταγές τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, γεγονός που τελικά εξηγείται, αφού η αρχική λέξη περιέγραφε το σχήμα και την τεχνική -όχι τόσο το περιεχόμενο.

Πηγή: icookgreek.com

Ο Τζον Σνόουήταν ο μαιευτήρας που ασχολήθηκε με νέες τεχνικές και οδήγησε την ιατρική πολλά βήματα μπροστά.Γεννήθηκε το 1813 στο Γιορκ της Αγγλίας και ήταν ο μεγαλύτερος από τα εννιά παιδιά της οικογένειας. Το κακό υδρευτικό σύστηματης πόλης που μεγάλωσε ήταν ο βασικός λόγοςπου αργότερα ασχολήθηκε με τη σημασία του καθαρού νερού για την υγεία.
Από 14 ετώνάρχισε να ασχολείται με την ιατρική και ξεκίνησε μαθήματα σε μία σχολή στο Νιούκαστλ. Όταν το 1831 ξέσπασε στην περιοχή ασιατική επιδημία, ο Σνόου βοήθησε να θεραπευτούν πολλοί άρρωστοι. Η προϋπηρεσία του και οι γνώσεις του στη Λατινική και Ελληνική γλώσσατον κατέστησαν στους πιο έμπειρους μαθητές της σχολής. Όταν τελείωσε πήγε στο Λονδίνο για πρακτική και εξειδικεύτηκε στη μαιευτική.Στα 25 του χρόνιαθεωρούνταν ήδη«Ντόκτορ»και ήταν μέλος στοΒασιλικό Κολλέγιο Χειρούργων.

Το 1843 ο Σνόου άρχισε να μελετά αναισθησιογόνα στο εργαστήριο που είχε στήσει στο σπίτι του. Καινούργια «υλικά» τα οποία ήταν άγνωστα έως τότε, δοκιμάστηκαναπό τον Σνόου προκειμένου να βρει το αναισθησιογόνο που θα διευκόλυνε τη δουλειά του.Τελικά το κατάφερε και σχεδίασε μία συσκευή εισπνοής που χορηγούσε ελεγχόμενα το αναισθησιογόνο στον ασθενή και ήταν συγχρονισμένη με τις αλλαγές θερμοκρασίας. Παρά τις αντιδράσειςτης κοινωνίας σχετικά με τη χρήση αναισθησιογόνων,ο Σνόου θεωρούντανο καλύτερος αναισθησιολόγος της Αγγλίας και ο πιο περιζήτητος στα χειρουργεία. Μετά τη μελέτητου αιθέρα ως αναισθησιογόνου ξεκίνησε να δοκιμάζει το χλωροφόρμιο, το οποίο ήταν πιο ισχυρό και αποτελεσματικό. Σε διάρκεια 12 ετών πρακτικής είχε μελετήσει 5.000 διαδικασίες αναισθησίας.Εξαγωγές δοντιών, λιθοτομίακαι τοκετοί ήταν μόνο μερικές περιπτώσεις στις οποίες χρησιμοποιήθηκε η αναισθησία για να ανακουφίσει τον πόνο των ασθενών. Μάλιστα, ο Σνοόυ χορήγησε χλωροφόρμιο και στη Βασίλισσα Βικτωρίαγια τη γέννηση των παιδιών τηςΛεοπόλντ και Βεατρίκη. Η χολέρα Ο Σνόουήταν πρωτοπόρος στην επιδημιολογία και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τη χολέρα, που την εποχή εκείνη είχε εξαπλωθεί επικίνδυνα στην βρετανική πρωτεύουσα. Δέκα χιλιάδες άνθρωποιπέθαναν από την θανατηφόρα αρρώστια και ο Σνόου άρχισε να παρακολουθεί από κοντά τα κρούσματα για να βρει τηνπηγή του κακού.Οι περισσότεροι πίστευαν ότι η χολέρα μεταφερόταν από άνθρωπο σε άνθρωπο μέσω του αέρα.Ο Σνόου αμφισβήτησε την επικρατούσα άποψηκαι υποστήριξε ότι μόνο με τη κατάποση ήταν δυνατό κάποιοςνα κολλήσει.

Σύμφωναμε μελέτες του, το μολυσμένο νερό και οι βρώμικες αντλίες νερού ήτανο τρόπος με τον οποίο μεταδιδόταν η χολέρα. Η έρευνά του έδειχνε ότι ανάλογα με την πηγή ύδρευσης ήταν και τα κρούσματα της χολέρας. Έπειτα από πολλέςκαταγγελίες των κατοίκων της Μπρόαντ Στριτ για τη δυσάρεστη οσμήτου νερού, συμπέρανε ότι οι περισσότεροι θάνατοι από χολέρα είχαν συμβεί κοντά σε αυτή την περιοχή. Συγκεκριμένα, ο Σνόου παρατήρησε ότι τα περισσότερα θύματα της χολέρας είχαν προμηθευτεί νερό από την αντλία νερού στην Μπρόαντ Στριτ. Αν και αρχικά αμφισβητήθηκε από τους συναδέλφους του, έπειτα από πιέσεις του ίδιου η αντλία σφραγίστηκε και τα κρούσματα μειώθηκαν.

Πηγή: mixanitouxronou.gr

Ο καιρός δεν θα μπορούσε να ήταν πιο ιδανικός για να θυμηθούμε τα χρονικά του μαγιό που μεταμόρφωσε για πάντα τη συνύπαρξη αντρών και γυναικών στην πλαζ.

Το σέξι ντε πιες (δύο κομμάτια) λοιπόν γεννήθηκε από τον γάλλο μηχανικό Louis Reard στις 5 Ιουλίου 1946, δεν θα γινόταν ωστόσο παγκόσμια τρέλα πριν από τα μέσα της δεκαετίας του '50, όταν άρχισε να φιγουράρει πάνω σε διασημότητες όπως η Μπριζίτ Μπαρντό, η Σοφία Λόρεν, η Μέριλιν Μονρόε και η Τζέιν Μάνσφιλντ.

Σήμερα τομπικίνι είναι κοινός τόπος στις παραλίες του δυτικού κόσμου, με τις βρετανίδες μόνο να ξοδεύουν περισσότερες από 285 εκατομμύρια λίρες ετησίως για νέα μπικινάκια.

Η ιστορίατου μπικίνι ωστόσο είναι πράγματι μια αρχαία ιστορία: η αρχαιολογική σκαπάνη έχει αποκαλύψει ελληνικά μωσαϊκά που παρουσιάζουν γυναίκες της εποχής να φορούν αντίστοιχα ενδύματα, ενώ στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία οι γυναίκες το έβρισκαν άνετο να επιδίδονται σε σπορ φορώντας μπικίνι του καιρού. Παρόλα αυτά, το μπικίνι εξαφανίστηκε μαγικά και παρέμεινε εκτός κοινής θέας για αιώνες...

Στον 18ο αιώνα, οι γυναίκες κάλυπταν τη γύμνια τους στην παραλία με ειδικά φορέματα καμωμένα από μαλλί ή φανέλα.

Το αυθεντικό μπικίνι της σύγχρονης εποχής σχεδιάστηκε λοιπόν από τον Louis Reardκαι αποτελούταν από ελάχιστο ύφασμα, με τον μηχανικό να ισχυρίζεται ότι ένα αληθινό μπικίνι πρέπει να χωράει να περάσει μέσα από βέρα! Ο ίδιος κατέληξε στην ιδέα βλέποντας τις γυναίκες στην παραλία να κάνουν τα πάντα για λίγο καλύτερο μαύρισμα και αποφάσισε να τις βοηθήσει...

Το μπικίνι πήρε πράγματι το όνομά του από ταΝησιά του Μπικίνι στον Βόρειο Ειρηνικό, όπου συνέβη μια από τις πρώτες πυρηνικές δοκιμές της Ιστορίας 4 μέρες νωρίτερα: ήταν πιθανότατα ένα κλείσιμο του ματιού στην εκρηκτική επίδραση που θα είχε στον κόσμο της μόδας!

Στις 5 Ιουλίου 1946 λοιπόν ο Louis Reard αποκάλυψε με κάθε επισημότητα τον σχεδιαστικό του νεωτερισμό στην Piscine Molitor, μια δημοφιλή παριζιάνικη πισίνα, κάνοντας τη Micheline Bernardini την πρώτη γυναίκα του νέου κόσμου που θα το φορούσε ποτέ. Ο Reard αντιμετώπισε μάλιστα δυσκολίες στο να βρει εθελόντρια, με την τολμηρή χορεύτρια καμπαρέ Bernardini να ορθώνει τελικά ανάστημα και να αποδέχεται την πρόκληση. Το μοντέλο θα λάμβανε κατόπιν περισσότερα από 50.000 ευχαριστήρια γράμματα από γοητευμένους νεαρούς, ευχαριστώντας τη για την εμφάνισή της.

Το πρώτο μπικίνιπεριγραφόταν ως το μαγιό που αποκάλυπτε «τα πάντα για μια γυναίκα, εκτός από το μεσαίο της όνομα», και βέβαια απαγορεύτηκε αρχικά στις χώρες που επικρατούσε ο καθολικισμός.

Στην πρώτη μάλιστα διοργάνωση των καλλιστείων Μις Κόσμος το 1951, η σουηδή νικήτρια Kiki Hakansson έγινε η πρώτη κοπέλα που θα φορούσε μπικίνι στην τελετή βράβευσης καλλιστείων. Και η τελευταία βεβαίως, όταν το περιστατικό ξεσήκωσε τη μήνη του πάπα! Στη δοκιμασία των κοριτσιών μάλιστα με μπικίνι δεν ήταν λίγες οι χώρες που απείλησαν ότι θα εγκατέλειπαν τον διαγωνισμό λόγω του ανάρμοστου του μέρους...

Την ίδια μάλιστα χρονιά στην Αυστραλία, περισσότερες από 50 γυναίκες εκδιώχθηκαν από τις αστυνομικές αρχές από την πλαζ γιατί εμφανίστηκαν με μπικίνι (και σκανδάλισαν τα χρηστά ήθη της πουριτανικής εποχής).

Το Bond girl Ούρσουλα Άντρεςστη μνημειώδη εμφάνισή της με το κατάλευκο μπικίνι στο «Dr No» του 1962 βοήθησε καθοριστικά στο να γίνει μόδα το ντε πιες.

Αυτή που ωστόσο το καθιέρωσε στη γυναικεία συνείδηση της Γαλλίας δεν ήταν άλλη από την «Μπεμπέ»: ηΜπριζίτ Μπαρντότο φόρεσε στην πρώτη της επίσκεψη το 1953 στο περίφημο Φεστιβάλ των Κανών, κόβοντας τα αίματα των αντρών της Κρουαζέτ.

Η εκρηκτική Diana Dorsθα το φορούσε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας το 1955 αφήνοντας άφωνους τους επισκέπτες της βενετσιάνικης Μόστρας.

Και βέβαια το 1960το μπικίνι θα εισβάλει και στη μουσική βιομηχανία: ο Brian Hyland τραγουδά το «Itsy Bitsy Teeny Weeny Yellow Polka Dot Bikini» και οι πωλήσεις του μαγιό αγγίζουν ταβάνι! Το περιοδικό Playboy παρουσιάζει το πρώτο του εξώφυλλο με μπικίνι το 1962.

Επιστρέφοντας στα χρόνια πριν από την έλευση του μπικίνι, οι γυναίκες παρέμεναν καλυμμένες σε όλη τη δεκαετία του '30.

Τα ντε πιες μαγιό άρχισαν μάλιστα να εμφανίζονται στις παραλίες των ΗΠΑ στη δεκαετία του '40, όταν οι πολεμικές ανάγκες επέβαλαν μια νέα πραγματικότητα: η αμερικανική κυβέρνηση παρήγγειλε μείωση κατά 10% στο ύφασμα που χρησιμοποιούταν για τα γυναικεία μαγιό εξαιτίας των επιτακτικών αναγκών του Β'Παγκοσμίου!

Η τελευταία φορά που εμφανίστηκε η Μέριλιν Μονρόεστο μεγάλο πανί ήταν μέσα σε μπικίνι στην ταινία του 1962 «Something’s Got To Give».

Το μπικίνι βρήκε τον δρόμο του και για το εξώφυλλο του περιοδικού Sports Illustrated το 1964.

Η Ράκελ Γουέλς είχε μόλις τρεις ατάκες στην ταινία του 1966 «One Million Years BC», το γούνινο ντε πιες της όμως έκλεψε την παράσταση και την έκανε αστέρι!

Άλλες πρωτεργάτριες του μπικίνι ήταν οι σεξοβόμβες της εποχής Τζέιν Μάνσφιλντ, Ανίτα Έκμπεργκ και Σοφία Λόρεν, με το μπικίνι να παραμένει ωστόσο απαγορευμένο σε Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία και μια σειρά από αμερικανικές πολιτείες.

Η πριγκίπισσαΛέια (Carrie Fisher) μέσα στο χρυσό της μπικίνι το 1983 ακόμα μνημονεύεται από τους σκληροπυρηνικούς φαν του «Star Wars»! Μέχρι και website έχει αφιερωθεί στο γεγονός (leiasmetalbikini.com)...

Η Phoebe Catesστο κατακόκκινο μπικίνι της κλέβει τα βλέμματα στην ταινία του 1982 «Fast Times at Ridgemont High».

Και το νέο Bond girl Χάλι Μπέρι θυμήθηκε την Ούρσουλα Άντρες και είπε να τη μιμηθεί στο «Die Another Day» του 2002.

Παρά τη σύντομη αναβίωση του ολόσωμου στις αρχές της δεκαετίας του '90, το μπικίνι παραμένει η Νο 1 επιλογή των γυναικών παγκοσμίως. Το κλειστό κλαμπ All England Lawn Tennis and Croquet Club επιτρέπει σήμερα στα μέλη του να φορούν μπικίνι, αρκεί να είναι θεματικά...

Το ακριβότερο μπικίνιτου κόσμου αποτιμάται γύρω στα 23 εκατ. ευρώ, κι αυτό γιατί φέρει περισσότερα από 150 καράτια διαμαντιού, ενώ η μεγαλύτερη παρέλαση με μπικίνι σημειώθηκε στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής το 2009, με 287 κορίτσια να παλεύουν για τη μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση του γυναικείου πληθυσμού στον καρκίνο του μαστού.

Αξιοσημείωτο είναι ότι η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή απαίτησε από τις αθλήτριες του beach volleyball να καλυφθούν για τους Ολυμπιακούς του 2012. Ευτυχώς, αυτές αρνήθηκαν...

Στις 7 Ιουλίου η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη της αγίας μεγαλομάρτυρος Κυριακής.

Η αγία Κυριακή είναι από τα ιερά θύματα των τελευταίων αρχαίων διωγμών της Εκκλησίας. Μαρτύρησε στα χρόνια του Διοκλητιανού, που βασίλεψε από το 284 ως το 305. Οι αρχαίοι διωγμοί είναι από τις ενδοξότερες ημέρες στη ζωή της Εκκλησίας, αλλά και κάθε διωγμός, γιατί είναι αλήθεια ότι η Εκκλησία πάντα διώκεται.

Η αγία Κυριακή ήταν θυγατέρα ευσεβών γονέων. Ο πατέρας της Δωρόθεος κι η μητέρα της Ευσεβία δεν είχαν παιδιά. Προσεύχονταν και παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει ένα παιδί και να του το αφιερώσουν. Ο Θεός άκουσε την προσευχή των ευσεβών γονέων, και μια Κυριακή γεννήθηκε ένα ωραίο κοριτσάκι. Ο Δωρόθεος και η Ευσεβία,πιστοί στην υπόσχεση τους, το ονόμασαν Κυριακή και το ανάθρεψαν με κάθε φροντίδα και επιμέλεια, ως αφιερωμένο στο Θεό. Η ατεκνία πάντα είναι μεγάλη λύπη για τους συζύγους και μάλιστα για τούς Χριστιανούς, αλλά και η χαρά τους πάλι πολύ μεγάλη, όταν αποκτήσουν παιδί.

Γι'αυτό με κάθε τρόπο, και πρώτα με το όνομα που δίνουν στο παιδί, δείχνουν την ευγνωμοσύνη τους στο Θεό. Στο διωγμό που κήρυξε ο Διοκλητιανός εναντίον των χριστιανών, η Κυριακή θα ήταν μια παιδούλα ούτε ως είκοσι ακόμα ετών. Τότε και οι γονείς και η θυγατέρα κατηγορήθηκαν και πιάστηκαν ως χριστιανοί. Και το πιο σκληρό ήταν ότι χωρίστηκε το κορίτσι από τους γονείς του· το Δωρόθεο και την Ευσεβία τους πήγαν προς την Αρμενία και την Κυριακή την οδήγησαν στη Νικομήδεια. Εκεί ο ηγεμόνας, ανακρίνοντας την παιδούλα και βλέποντας τη σταθερή της πίστη, έδωκε διαταγή να τη μαστιγώσουν σκληρά. Η Κυριακή σε κάθε ερώτηση απαντούσε- «Είμαι χριστιανή». Και σε κάθε απειλή του ηγεμόνα έλεγε· «Μην πλανιέσαι και μη σε ξεγελάει ο λογισμός σου· με βοηθάει ο Θεός και δεν θα με νικήσεις».

Ύστερα από εξαντλητική ανάκριση, οδήγησαν την αγία Κυριακήστο ναό, για να θυσιάσει στα είδωλα. Εκείνη, μπαίνοντας στο ναό, παρακαλούσε μέσα της το Χριστό να τη βοηθήσει. Ένας δυνατός τότε σεισμός κατατρόμαξε τους δημίους και τα αγάλματα του ναού έπεσαν κι έγιναν κομμάτια. Άναψαν ύστερα φωτιά για να την κάψουν ζωντανή, μα όπως τη βάτο του Μωυσή, την κύκλωσαν οι φλόγες, μα δεν την έκαψαν. Την έρριξαν ύστερα στα θηρία, μα κι εκείνα δεν την πείραξαν, παρόμοια όπως το Δανιήλ, όταν τον έρριξαν στο λάκκο των λεόντων. Θα περίμενε κανένας ο ηγεμόνας να ανοίξει τα μάτια του και να δει το θαύμα του Θεού, μα έξαλλος και τυφλωμένος από οργή έδωκε διαταγή να αποκεφαλίσουν το αθώο κι αγνό κορίτσι.

Η αγία Κυριακή, πριν ο δήμιος εκτελέσει τη διαταγή, ζήτησε να την αφήσουνε να προσευχηθεί. Γονάτισε τότε κι άρχισε να προσεύχεται. Κανένας δεν άκουσε τα λόγια της, γιατί σε τέτοιες στιγμές η καρδιά του ανθρώπου, προσεύχεται «στεναγμοίς αλλαλήτοις». Δεν κινούνται τα χείλη, δεν ακούεται φωνή. Κι όμως ο Θεός ακούει, κι είναι σαν και να ρωτά τον προσευχόμενο, σαν και τότε το Μωυσή στην Ερυθρά θάλασσα· «Τι βοάς προς με;». Η αγία Κυριακήπροσευχήθηκε για ώρα πολλή κι ύστερα έγειρε στη γη. Όταν ο δήμιος πλησίασε για να εκτέλεσει τη διαταγή, είδε πως η αγία Κυριακή ήταν νεκρή. Η ψυχή της παιδούλας πέταξε σαν μικρό πουλί, και φωτεινός άγγελος την πήρε, για να τη φέρει στο Νυμφίο Χριστό.

Ας μείνομε στο όνομα της αγίας Κυριακής, στο γεγονός δηλαδή ότι οι ευσεβείς γονείς της την ονόμασαν έτσι, επειδή γεννήθηκε σε ημέρα Κυριακή. Το όνομα συνδέεται στενά με το πρόσωπο και τη συνείδηση του άνθρωπου. Ενώ το όνομα είναι έξω από τον άνθρωπο και προστίθεται σ'αυτόν ύστερα, όμως συνδέεται τόσο μαζί του, που γίνεται ένα μ'αυτόν. Έτσι καταλαβαίνουμε την καλή συνήθεια των ευσεβών χριστιανών να δίνουν στα παιδιά τους ονόματα Αγίωντης πίστης. Με αυτό τον τρόπο και με την ευκαιρία που η Εκκλησία κάθε χρόνο εορτάζει τα ιερά της πρόσωπα, ο κάθε χριστιανός στο όνομά του έχει μια συνεχή υπόμνηση της ευσέβειας. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομοςλέγει πως με το όνομα εισάγει «εις την οικίαν έκαστος την εαυτού τον άγιον». Αμήν.

Ο Νίκος Ξυλούρης και η σύζυγός του Ουρανίαέζησαν έναν δυνατό έρωτα.

 Το ξεκίνημα της σχέσης τους όμως ήταν περιπετειώδες και ο Ψαρονίκος αναγκάστηκε να την απαγάγει για να την κάνει γυναίκα του.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’50, ο νεαρός τότε Νίκος Ξυλούρης έπαιζε λύρα σε μουσικά κέντρα του Ηρακλείου για να βγάζει το χαρτζιλίκι του. Σε μια εμφάνιση του σε αποκριάτικο γλέντι στο χωριό Βενεράτογνώρισε μια κοπέλα, που του κέντρισε το ενδιαφέρον. Την Ουρανία Μελαμπιανάκη. Τα αυστηρά ήθη της εποχής δεν επέτρεπαν στους νέους να φλερτάρουν ανοιχτά. Έτσι, το μόνο που μπορούσε να κάνει η Ουρανία για να δείξει την ανταπόκριση της στα επίμονα βλέμματα του Νίκου ήταν να χορεύει ασταμάτητα υπό τους ήχους της λύρας του. Αν και η νεαρή κοπέλα γοητεύτηκε από τον Ξυλούρη, ανάμεσα τους υπήρχε ένα μεγάλο εμπόδιο. Το επάγγελμα του λυράρη τότε ήταν υποτιμημένο και τα κέρδη ελάχιστα. Ο Ξυλούρηςήταν φτωχός και η κοπέλα από ευκατάστατη οικογένεια. Το χάσμα φαινόταν αγεφύρωτο, αλλά ο Ξυλούρης δεν το έβαλε κάτω. Επί δύο χρόνια πολιορκούσε την Ουρανία με το μοναδικό μέσο που είχε. Την καντάδα.

Όλη η συνέχεια εδώ - mixanitouxronou.gr

Το ζευγάρι, από τότε που συναντήθηκε στις Κάννες, έμεινε μαζί έως ότου πρώτη ''έφυγε''εκείνη, ενώ ο Τζούλη της - για πάντα Έλληνας- ώς τα 97 που αποχαιρέτησε την Αθήνα.

Επιμέλεια: Ειρήνη Νικολοπούλου

Το πράσινο σαπούνι, για όσους δε γνωρίζουν, είναι πράσινο, λόγω τουχρώματοςτης ελιάς καθώς το ελαιόλαδο, του οποίου οι εξαιρετικά θεραπευτικές ιδιότητεςείναι γνωστές και αξιοποιήσιμες από τα αρχαία χρόνια, είναι το βασικό και κύριο συστατικό του. 

Και αυτό γιατί, ακόμα και στις μέρες μαςδύναται να χρησιμοποιηθεί ποικιλοτρόπως εφόσον υπάρχει στο σπιτικό σας και πραγματικά, μπορεί να αναδειχθεί σε ένα πολύτιμο και εξαιρετικά οικονομικό «πολυεργαλείο». 

Δείτε εδώ λοιπόν που μπορεί να σας χρησιμεύσει: 

1. Καθαριστικό πατώματος
Σε μισό κουβά νερό διαλύστε 2 με 3 κουταλιές τρίμμα πράσινου σαπουνιού. Τα πατώματα θα λάμπουν όσο ποτέ άλλοτε.

2. Αφρός ξυρίσματος

Για όσους επιμένουνστο ξύρισμα χωρίς μηχανή, μια δοκιμή θα σας πείσει. Το πράσινο σαπούνι αφήνει το δέρμα χωρίς ερεθισμούς και κοκκινίλες.

3. Καθαριστικό ρούχων

Μουλιάστε καλύμματα, κουρτίνες και σεντόνια σε γεμάτη με νερό μπανιέρα μαζί με λίγο πράσινο σαπούνικαι μετά βάλτε τα στο πλυντήριο για να πλυθούν. Θα διαπιστώσετε ότι θα βρουν τη χαμένη τους λάμψηκαι λευκότητα.

4. Φυτοφάρμακο
Δημιουργήστε ένα διάλυμα από νερό και 2 με 3 κουταλιές τρίμμα πράσινου σαπουνιού και ψεκάστε δύο-τρεις φορές την εβδομάδα τα φυτά του μπαλκονιού ή τα δέντρα του κήπου – η μελίγκρα εξαφανίζεται και τα φυτά αποκτούν μια απόλυτα υγιή όψη.

5. Καθαριστικό τζαμιών

Βουτάτετα ειδικά πανάκια για το καθάρισμα των τζαμιών σε διάλυμαπράσινου σαπουνιού με νερό, περνάτε τα τζάμια και μετά τα ξεβγάζετεμε νερό.

Πηγή: invitromagazine.gr

Μπορεί ο ίδιος ο Αλέκος Σακελλάριοςνα έγραψε τα λόγια αυτού του τραγουδιού που έμελλε να γίνει κλασικό στην ελληνική «τουριστική φολκ», ήταν όμως άλλοι, βέροι Κερκυραίοι συνεργάτες του στην ταινία, φυσικά η Ρένα Βλαχοπούλου, αλλά και ο Γιώργος Κατσαρός, που τον συμβούλευσαν για τα αντιπροσωπευτικά, τα πανέμορφα σημεία και στοιχεία τους νησιού τους που έπρεπε να χωρέσουν στους στίχους για να διαφημίσουν τον τόπο τους.

Γιατί η «Κόμισσα της Κέρκυρας», ταινία του 1972, βασισμένη σε μια χαριτωμένη όσο και προσχηματική πλοκή, έγινε κυρίως για να προβάλλει τη γραφικότητα και τη λάμψη της Κέρκυρας, λουσμένης στον ήλιο στη φωτογραφία του Γιώργου Αρβανίτη, ως ιδανικό προορισμό για τους ξένους ταξιδιώτες και, μάλιστα, τους κοσμοπολίτες, «λεφτάδες»,με γούστο και καλλιτεχνικές ανησυχίες.Οι γωνιές της Κέρκυρας, τα μνημεία, το Αχίλλειον αλλά και τα καντούνια, τα πολυτελή ξενοδοχεία και οι ζαφειρένιες παραλίες, έγιναν στην ταινία η πίστα για τα απίθανα χορευτικά του Φώτη Μεταξόπουλου με την ντάμα του, τη Νάντια Φοντάνα που, μαζί με το 15μελές μπαλέτο τους και τα ανεπανάληπτα '70ς μικροσκοπικά ρούχα τους λειτούργησαν ως τέλειοι ξεναγοί

Η ίδια η ιστορία λειτουργεί κι αυτή ως πρόσχημα για βόλτες, τραγούδια και χορούς. Η χηρευάμενη σιόρα Αντζολίνα, ζόρικη δασκάλα του πιάνου, κορτάρεται από τον Σωτήρη Καρέλη, ο οποίος στην πραγματικότητα θέλει να της πάρει το σπίτι για να το κάνει ξενοδοχείο («Τι πάει να πει δεν το πουλάει;

Αματης μοστράρεις ένα εκατομμύριο μετρητά;»).Εκείνη όμως είναι ταγμένη στον Πίπη,τον αρραβωνιαστικό που την εγκατέλειψε. Περιμένοντας τις εξελίξεις, η Αντζολίνα δέχεται να γίνει εφεδρική τραγουδίστρια για μια μπάντα Ιταλών που κάνει σόου στο Καστέλλο. Στα ενδιάμεσα ψωνίζει φρούτα φρεσκότατα,«απ'αυτά που παίρνει κι η Σοράγια», απολαμβάνει μια φάλτσα νυχτερινή καντάδα, δηλώνει ότι η μοντέρνα μουσική βγαίνει «από τα τεντζερέδια», κάνει παρέα με τη φίλη της τη Φρόσω (η Νόνικα Γαληνέα στα πρώτα χρόνια του γάμου της με τον Αλεξανδράκη) και μαθαίνει πιάνο στα παιδάκια: «Ω ψυχή μου εσύ τσαντσαμίνι μου μπουγαρίνι μου Παναγία κοντά σου!»

To Vanity Fair συγκέντρωσε μερικές από τις πιο όμορφες καλοκαιρινές φωτογραφίες του παλιού Χόλιγουντ, θυμίζοντάς μας πως μερικά καλοκαίρια είναι μυθικά. 

Ολοι και ιδίως το διαδίκτυο σχολιάζουν οτι η ΕΡΤ τρολάρει τον Γιάνη Βαρουφάκη οτι το έκαναν  επίτηδες στέλνοντας μήνυμα για την απουσία του απο την Βουλή . 
Λοιπόν η υπόθεση της ταινίας οι πρωταγωνιστές και το βίντεο για οσους θελουν να την ξαναδούν :
Ένας χήρος δημοσιογράφος και δεινόςγυναικοθήρας, ο Τζώνης, και η παραχαϊδεμένη κόρη του Αλίκη πηγαίνουν για παραθερισμό στην Αίγινα. Στο λιμάνι, η Αλίκη νομίζει πως ο Ζαν –ένας γοητευτικός νεαρός, γόνος αρχοντικής οικογένειας του νησιού– είναι αχθοφόρος και το λάθος αυτό στέκεται αφορμή να ανοίξει μια απρόσμενη παρτίδα ερωτικών παιχνιδιών.

Ο Ζαν παίζει μαζί της ένα αλλόκοτο παιχνιδάκι,παριστάνοντας τον μπεκρή του νησιού. Αλλά και ο Τζώνης ξετρελαίνεται με την τροφαντή Νένε, η οποία επίσης παραθερίζει με τον σύζυγό της Θόδωρο. Για να ξεμοναχιάσει τη Νένε, ο Τζώνης τηλεγραφεί στον Θόδωρο και του λέει ότι αρρώστησε ο αδελφός του Ανάργυρος. Πρέπει λοιπόν να επιστρέψει τάχιστα στην Αθήνα.Ο Ανάργυρος, όμως, φτάνει ξαφνικά στο νησί και τα δύο αδέλφια, μαζί μ’ ένα νησιώτη, συλλαμβάνουν επ’ αυτοφώρω τον Τζώνη με τη Νένε ενώ απιστούν.

Το σκάνδαλο αναγκάζει πατέρα και κόρηνα επισπεύσουν την αναχώρησή τους, αλλά ο έρωτας του Ζαν και της Αλίκης τούς κρατά για πάντα στο νησί. Ο Τζώνης θα συνεχίσει τα τσιλημπουρδίσματά του.

Ωστόσο στην πολιτική του καριέρα, έχει παραδεχθεί και ο ίδιος χρηματισμό για λογαριασμό του κόμματος του.

Ο πρώην εφοριακός είχε εμπλακεί σε οικονομικό σκάνδαλομε το ταμείο του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, κάτι που του στέρησε την ηγεσία του και τον δρόμο για την Καγκελαρία. Στις αρχές του 2000 όταν ήταν αρχηγός του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, ξέσπασε ένα σκάνδαλο, που αφορούσε "μαύρο χρήμα", που μπήκε στα ταμεία του κόμματος το 1994.

Μέσα στο Γερμανικό Κοινοβούλιο είχε παραδεχτεί, ότι είχε συναντηθεί με έμπορο όπλων, αλλά είχε αρνηθεί, ότι είχε πάρει βαλίτσα με χρήματα. Όμως η αυτοκτονία ενός συνεργάτη του και οι αποκαλύψεις των Γερμανικών μέσων ενημέρωσης τον ανάγκασαν να εμφανιστεί και πάλι στη Βουλή και να πει "συγνώμη, είπα ψέματα". Εν συνεχεία παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμματος, στην οποία τον διαδέχθηκε η Άγκελα Μέρκελ, που είχε πρωτοστατήσει στην αποκάλυψη του σκανδάλου.

 
Η "βρώμικη"χρηματοδότηση των Χριστιανοδημοκρατών

Το 1998 ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε διεκδικεί την Καγκελαρία με αντίπαλο τον Γκέρχαρντ Σρέντερ, αλλά οδηγήθηκε σε μία απρόσμενη ήττα. Δύο χρόνια αργότερα, το 2000, ξεσπάει το σκάνδαλο με τη χρηματοδότηση του CDU από έμπορο όπλων.

Όπως έγραφε η Καθημερινή αμέσως μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου:
"Συνάντησα τον κ. Σράιμπερ το 1994 σε ένα ξενοδοχείο στη Βόννη. Μιλήσαμε για τη χρηματοδότηση του προεκλογικού μας αγώνα"έλεγε στη Βουλή ο πρόεδρος των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. "Με βαλίτσα ή χωρίς;"τον διέκοψε ο βουλευτής των Πρασίνων κ. Κρίστιαν Στρόμπελε, υπαινισσόμενος το γεγονός ότι το 1991 ο ίδιος κ. Σράιμπερ είχε παραδώσει μια βαλίτσα με ένα εκατομμύριο "άπλυτα"μάρκα στον τότε ταμία του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος κ. Λάισλερ Κιπ. "Χωρίς"ήταν η απάντηση. "Αυτό ήταν όλο". "Την άλλη ημέρα ο κ. Σράιμπερ μου έφερε στο γραφείο μου 100.000 μάρκα"συμπλήρωσε ο κ. Σόιμπλε

"Δεν μιλάω ποτέ δημόσια για πράγματα για τα οποία δεν είμαι εντελώς σίγουρος"εξήγησε ο ίδιος. Ενδιαμέσως όμως ξέρει ότι η τότε ταμίας του κόμματος κυρία Μπριγκίτε Μπαουμάιστερ καταχώρισε τα χρήματα στα λογιστικά βιβλία της οργάνωσης με τρόπο που παραβίαζε τον νόμο περί χρηματοδότησης των κομμάτων. "Το λάθος ήταν αποκλειστικά της κυρίας Μπαουμάιστερ"διαβεβαίωσε ο κ. Σόιμπλε.

"Εγώ δεν φέρω την παραμικρή ευθύνη".
"Χάος, δράμα, συμφορά"ήταν ο τίτλος της έγκυρης εβδομαδιαίας εφημερίδας του Αμβούργου "Die Zeit". "Οι υποκρισίες του Σόιμπλε προκαλούν συμπόνια". Ο πολιτικός, που είχε υποσχεθεί την πλήρη διαλεύκανση του "σκανδάλου Κολ", ήτοι της παράνομης συλλογής χρημάτων και του λαδώματος κομματικών στελεχών από τον προκάτοχό του στην προεδρία του κόμματος κ. Χέλμουτ Κολ, συνελήφθη κλέπτων και ο ίδιος. Και όχι μόνο αυτό. "Την ίδια "διαφώτιση"μας υπόσχεται και τώρα, παρά το γεγονός ότι παραπλάνησε τη Βουλή και αγγίζει με βελούδινα γάντια τον πρωταγωνιστή των παρανομιών, τον Κολ".
 
Η αυτοκτονία που συγκλόνισε τη Γερμανία

Η αυτοκτονία του οικονομικού υπευθύνου του κόμματος και της κοινοβουλευτικής ομάδας, Βόλφγκανγκ Χίλεν, έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία, τη στιγμή που στην Μπούντεσταγκ διεξαγόταν η συζήτηση για τα οικονομικά σκάνδαλα του CDU. Αρχικά το μετέδωσε η γερμανική τηλεόραση, αλλά λίγο αργότερα η είδηση του θανάτου επιβεβαιώθηκε από τον εκπρόσωπο του κόμματος Γιόακιμ Χέρστερ, που σε σύντομη δήλωσή του προς στους δημοσιογράφους ανακοίνωσε από επίσημα χείλη την πληροφορία ότι ο ηλικίας 49 ετών Χίλεν βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στις 20 Ιανουαρίου του 2000.
 
Ο ίδιος πρόσθεσε ότι ο Χίλεν άφησε ένα σημείωμα, στο οποίο εξηγούσε ότι αυτοκτόνησε για προσωπικούς λόγους."Σύμφωνα με την πληροφόρηση που διαθέτουμε μέχρι στιγμής, τα κίνητρα της αυτοκτονίας ήσαν προσωπικού χαρακτήρα", είπε ο Χέρστερ και πρόσθεσε ότι δεν πρόκειται να υπάρξει άλλη ανακοίνωση, όσο εκκρεμεί η αστυνομική έρευνα. Το Associated Press είχε μεταδώσει τότε ότι ο Χίλεν ανέφερε στο σημείωμα του και την απογοήτευσή για το σκάνδαλο που συγκλόνισε το κόμμα, καθώς και την κατάθλιψή του για το γεγονός ότι η μεταφορά της Βουλής από τη Βόννη στο Βερολίνο τον έχει αποσπάσει από την οικογένειά του.

Η είδηση του θανάτου διέκοψε τη συνεδρίαση της γερμανικής Βουλής, προκειμένου η κοινοβουλευτική ομάδα του CDU να πραγματοποιήσει έκτακτη σύσκεψη υπό τον πρόεδρο του κόμματος Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, καθώς ο Χίλεν ήταν επικεφαλής του τμήματος προϋπολογισμού της κοινοβουλευτικής ομάδας, αλλά δεν ήταν βουλευτής.

Νωρίτερα, η ερευνητική επιτροπή της Βουλής που ερευνούσε το σκάνδαλο των "μαύρων λογαριασμών", είχε κλητεύσει τον πρώην καγκελάριο Χέλμουτ Κολ να καταθέσει ενώπιόν της.
Η στάση του Κολ, αλλά και οι εξελίξεις των σκανδάλων "εξανάγκασαν"τον ηγέτη του CDU, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να ζητήσει συγνώμη από τη Βουλή.

Μιλώντας από το βήμα της Μπούντεσταγκ, ζήτησε συγνώμη επειδή είχε πει ψέματαότι δε γνώριζε πως το κόμμα του είχε αποδεχτεί δωρεά 100.000 μάρκων από έναν έμπορο όπλων. "Πριν από λίγες εβδομάδες, από το ίδιο βήμα της Βουλής, όταν η ατμόσφαιρα ήταν κάπως πιο ζωηρή απ’ ό,τι είναι σήμερα, δεν αντέδρασα όπως έπρεπε. Λυπάμαι γι’ αυτό και ζητώ συγνώμη εκ μέρους του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος", τόνισε ο Σόιμπλε μιλώντας στα μέλη της Μπούντεσταγκ.

Ωστόσο, η αξιοπιστία Σόιμπλε είχε τρωθεί, καθώς είχε δηλώσει ενώπιον της Βουλής ότι δε γνώριζε τον Γερμανοκαναδό έμπορο όπλων Καρλχάιντς Σράιμπερ , για να ομολογήσει όμως αργότερα ότι και αυτός υπήρξε αποδέκτης μιας "δωρεάς" 100.000 μάρκων, που δεν εμφανίστηκε νομότυπα στα λογιστικά βιβλία του κόμματος.

Η Μέρκελ πλέον "έπαιζε"μόνη της. Χαιρέτησε την "κάθαρση των Χριστιανοδημοκρατών"και ανήλθε στην ηγεσία του κόμματος.

Οι Φιλελεύθεροι εμπόδιο στο δρόμο για την προεδρία

Στη μεγαλύτερη επιθυμία του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, να γίνει δηλαδή Ομοσπονδιακός Πρόεδρος, στέκονται εμπόδιο το 2004 οι Φιλελεύθεροι, όπως αναφέρει η Deutsche Welle. Το 2004 η Μέρκελ αρνήθηκε να τον υποστηρίξει για Πρόεδρο της Γερμανίας και αντ’ αυτού επέλεξε τον Χορστ Κέλερ.

Ένα χρόνο αργότερα, το 2005, η Μέρκελ νίκησε τον Σρέντερ και έγινε η πρώτη γυναίκα καγκελάριος στην ιστορία της Γερμανίας. Ο Σόιμπλε επιλέγεται και πάλι για υπουργός Εσωτερικών με τους αναλυτές να αναφέρουν πως η Μέρκελ προτιμούσε να τον έχει στην κυβέρνησή της παρά να του δώσει κάποιο ρόλο εκτός του υπουργικού συμβουλίου, όπως για παράδειγμα επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας, που ενδεχομένως από εκεί να ήταν πιο επικίνδυνος.

Η συγκυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών επαναφέρει τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο υπουργικό συμβούλιο. Το 2009 η καγκελάριος Μέρκελ του προτείνει το υπουργείο Οικονομικών. "Θα πρέπει να γνωρίζει τι κάνει η καγκελάριος", δηλώνει τότε λακωνικά ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε:

"Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είμαι ένας αφοσιωμένος άνθρωπος.Δεν είμαι ωστόσο ιδιαίτερα εύκολος. Στην ηλικία που βρίσκομαι δεν είναι εύκολο να με κάνεις ό τι θέλεις".
Κλείνουμε τέλος με μια ερώτηση για τη Siemens, που άφησε "άγαλμα"των Γερμανό υπ. Οικονομικών

Στις 5 Φεβρουαρίου ο Γερμανός υπ. Οικ έδινε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Γιάννη Βαρουφάκη. Στα πλαίσια των ερωτήσεων από τους δημοσιογράφους, ο Β. Σόιμπλε δέχθηκε μια ερώτηση που τον έφερε σε πραγματικά άβολη θέση.

Η ερώτηση ετέθη από τον δημοσιογράφο του Mega και της Εφημερίδας των Συντακτών, Παντελή Βαλασόπουλο, ο οποίος έθεσε το ζήτημα της γερμανικής εμπλοκής στη διαφθορά, φέροντας ως παράδειγμα τη Siemens και το Μιχάλη Χριστοφοράκο. Ο Χριστοφοράκος είναι το μεγαλοστέλεχος του ελληνικού τμήματος της εταιρείας που εμπλέκεται στο σκάνδαλο και έχει διαφύγει στη Γερμανία, η οποία αρνείται να τον εκδώσει στη χώρα μας. Ο Σόιμπλε φάνηκε να αιφνιδιάζεται από την ερώτηση και αρκέστηκε να πει ότι ο καθένας έχει την ευθύνη να καθαρίζει το χώρο γύρω από το σπίτι του.

Η ερώτηση στο 31ο λεπτό:

FarrahFawcett

Μια από τις πιο  όμορφες γυναίκες τις δεκαετία του 70’η οποία έχει πουλήσει από 1976πάνω από 20 εκατομμύρια άφησε με το πρόσωπο της.

Μια πανέμορφη γυναίκα σε όλες τις περιπρώσει η οποία διέπρεψε τόσο στο μόντελιγκ όσο και στο κινηματογράφο.

Αλησμόνητη η παρουσίαση της στους «ΑγγέλουςτουΤσάρλι»

CherylTiegs

Έχει υπάρξει το κορυφαίο μοντέλο της δεκαετίας του 70’.

Την εποχή εκείνη πρωταγωνιστούσε σε κάθε εξώφυλλοπεριοδικού μόδας και ομορφιάς και ήταν από τα βασικά πρόσωπα του φημισμένου περιοδικού SportsIllustrated. 

Πηγή: selvedgeyard.com

Να πως έγινε sex – symbol μιας ολόκληρης εποχής:

Το δείπνο διακόπτει η έλευση του αγγελιοφόρου του νεαρού βασιλιά Κωνσταντίνου ο οποίος θα έφερνε την απάντηση στον καθορισμό ημερομηνίας για συνάντηση που είχε ζητήσει ο Γεώργιος Παπανδρέου ώστε να συζητήσουν για το πως θα μπορούσαν να εξομαλυνθούν οι σχέσεις μεταξύ παλατιού με τον πρωθυπουργός. Ο νεαρός Ανδρέας ακούγοντας τον θόρυβο της μηχανής του αγγελιοφόρου βγαίνει και παραλαμβάνει τον φάκελο. Το περιεχόμενο του φακέλου σοκάρει τον παραλήπτη. Μέσα από μία μακροσκελή επιστολή κατηγορεί τον πρωθυπουργό και επεμβαίνει στο έργο του. Μεταξύ των άλλων αναφέρει:
"Εν Κερκύρα τη 8η Ιουλίου 1965
Κύριε πρωθυπουργέ
Η κατάσταση της χώρας είναι ανώμαλος και ανησυχητική,καθιστώσα επείγουσαν, κατά την γνώμην μου, την λήψιν ριζικών και  αδιαβλήτων από πάσης πλευράς μέτρων αποκαταστάσεως του σοβαρώς κλονισθέντος κράτους δικαίου, εδραιώσεως της νομικότητος και επαναφοράς του αισθήματος της ασφάλειας και της τάξης.

Ανώμαλος κατέστη η κατάστασις, αφ'ης στιγμής εκ της ΚΥΠ, η οποία υπάγεται προσωπικώς εις υμάς και διοικείται υπό  προσώπων  της απολύτου εμπιστοσύνης σας, εξεπορεύθη  συνωμοτική οργάνωσις εις τας ενόπλους δυνάμεις (σ.σ. εννοεί τον ΑΣΠΙΔΑ), μοναδικόν σκοπόν έχουσα την ανατροπήν του Συντάγματος της χώρας  και την επιβολήν δικτατορίας ελεεινής μορφής...
Σας καλώ να καταδικάσετε δημόσιατην εναντίον μου συκοφαντικήν εκστρατείαν και να λάβετε σύντομα και αποδόσεως μέτρα διαλύσεως πάσης οργάνωσεως ή προπαρασκευής λαοκρατικών εκδηλώσεων ή προπαρασκευής λαοκρατικών εκδηλώσεων ή στάσεων, προπαρασκευαζόμενων ύφ'οιονδήποτε πρόσχημα προς υποδούλωσιν του ελληνικού λαού και κατάλυσιν της λαϊκής κυριαρχίας και των ατομικών ελευθεριών...
...Θεωρώ ότι αποτελεί υποχρέωσιν σας η άμεσος και άνευ δισταγμού πραγματοποίησις των όσων σας ζητώ. Η προειδοποίησίς μου αυτή είναι η τελευταία."

Είναι προφανές ότι ο Κωνσταντίνος είναι αποφασισμένος  πλέοννα ανατρέψει την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, εξαναγκάζοντας τον σε παραίτηση. Αυτό που ζητούσε ουσιαστικά  ήταν η απομάκρυνση του υπουργού Εθνικής Άμυνας Π. Γαρουφαλιά. Η επόμενη πράξη παίχθηκε δύο μέρες αργότερα στην Κέρκυρα καθώς ο βασιλιάς ενημέρωσε τον πρωθυπουργό για την γέννηση του πρώτου παιδιού του, της Αλεξίας. Στο νησί των Φαιάκων ο πρωθυπουργός παίρνει μαζί του και τον πρόεδρο της Βουλής Γ. Αθανασιάδη - Νόβα πιστεύοντας σε ένα καλύτερο κλίμα. Αντίθετα το κλίμα δεν άλλαξε ενώ μετά την αποχώρηση της συνάντησης ο ο πρόεδρος της Βουλής παρέμεινε αρκετή ώρα με τον βασιλιά ετοιμάζοντας την επόμενη ημέρα.

Η συνάντηση, το απόγευμα της 15ης Ιουλίου στα ανάκτορατης  Ηρώδου του Αττικού κράτησε ελάχιστα. Μετά από ένα τέταρτο ο Γεώργιος Παπανδρέου ενημέρωσε τους δημοσιογράφους που βρίσκονταν απ'έξω ότι "επήλθε διαφωνία. Αύριο θα υποβάλω παραίτησιν και θα προβώ εις ανακοινώσεις".Πριν όμως φθάσει στο Καστρί ο πρόεδρος της Βουληςκαι ηγετικό στέλεχος της Ένωσης Κέντρου  Γεώργιος Αθανασιάδης - Νόβας, ο οποίος περίμενε ήδη σε κάποιο δωμάτιο των ανακτόρων κατά την διάρκεια της συνάντησης Κωνσταντίνου - Παπανδρέου, λαμβάνει από τον βασιλιά εντολή σχηματισμού κυβέρνησης. Μία κυβέρνηση η οποία έδειχνε ότι δεν θα μπορούσε να έχει μέλλον και κάπου εκεί μπαίνει ο αμερικανικός δάκτυλος ο οποίος παρεμβαίνοντας για να πείσουν τους να ορκισθούν ως υπουργοί της ως οι Κ. Μητσοτάκης και Δ. Παπασπύρου.
Τις επόμενες ημέρες η Αθήνα γνώρισε πρωτοφανείς διαδηλώσεις, στήριξης στο πρόσωπο του Γέρου της Δημοκρατίας, τόσο μαζικές όσο αυτές του Δεκεμβρίου του 1944.

Στις διαδηλώσεις της 21 Ιουλίου, η αστυνομία δολοφονείτον αριστερό φοιτητή Σωτήρη Πέτρουλα. Η κυβέρνηση Νόβα καταψηφίζεται και η Ελλάδα μπαίνει σε μία περίοδο που το παλάτι σε συνεργασία με την CIA δοκιμάζουν εναλλακτικές μέχρι να πετύχουν την ολοκλήρωση της αποστασίας, όπως πέρασε στην ιστορία η ανατροπή του Γεωργίου Παπανδρέου.
Τελικά η ανατροπή επιτυγχάνεται στις 24 Σεπτεμβρίουκαι η κυβέρνηση Στ. Στεφανόπουλου αποσπά ψήφο εμπιστοσύνης με 152 ψήφους. Πλέον η δημοκρατία είχε πληγωθεί αρκετά και είχε στρωθεί το χαλί με την βοήθεια των Αμερικάνων για την έλευση της χούντας.
- Με στοιχεία απο το Ιστορικό Λεύκωμα του 1965 της Καθημερινής

 Αυτή η άκρως «σοκαριστική» είδηση ακουγόταν από τον ντελάλη στους δρόμους της Αθήνας του 1840. Οι Νοικοκυραίοι σταυροκοπιόνταν και οι καθώς πρέπει κυρίες και δεσποινίδες έκλειναν τα αυτιά τους για να μην το ακούσουν. Την ίδια εποχή, περίπου, η Ιταλιδούλαηθοποιός του μελοδράματος, ΡίταΜπάσο, ξεσήκωνε το ανδρικό κοινό της Αθήνας.

Η Μπάσο ήταν πρώτη γυναίκα που αντίκριζαν οι Αθηναίοι και άφηναν περιουσίες στα πόδια της . Αυτά είδε και απόειδε η ΗπειρωτοπούλαΑικατερίνη Παναγιώτουκαι τόλμησε να βγει στο σανίδι παρ όλη τα αυστηρά ήθη της εποχής της. Η Παναγιώτου είναι η πρώτη Ελληνίδαεπαγγελματίας ηθοποιός. Πριν βγει στο θέατρο εργαζόταν ως κορδελιάστρα, αλλά το Νοέμβριοτου 1840πείστηκε από τη Φιλοδραματική Εταιρεία που ζητούσε «κοράσια κόσμια και ευειδή» για τις ανάγκες της παράστασης της πεντάπρακτης τραγωδίας «Αριστόδημος» του Ιταλού δραματουργού Μόντι (Vincenzo Monti 1754- 1828).

Ο θεατρικός συγγραφέας και ιστορικός του θεάτρου Ν.Ι.Λάσκαρης (1868- 1945) αναφέρει ότι «…προς μεγάλην έκπληξιν των Αθηναίων, οίτινες μόλις έμαθαν ότι θα εμφανισθεί γυνή ηθοποιός, κατέκλυσαν το θέατρον, το οποίο παρ ολίγον να καταρρεύσσει εκ της συρροής». Η Παναγιώτου εργάστηκε μόνο τέσσερα χρόνια ως ηθοποιός και στη συνέχεια αποχώρησε απογοητευμένη. Πάντως ως πρωταγωνίστρια της «Εταιρείας του εν ΑθήναιςΘεάτρου» πληρωνόταν με το αστρονομικό ποσό των 50 δραχμών μηνιαίως. Ίσως γι αυτό, μόλις το 1842 εμφανίστηκε η δεύτερη επαγγελματίας ηθοποιός, η Αθηνά Φαρμάκη και στη συνέχεια ακολούθησαν η ΜαριγώΔευτερίδηκαι η ΜαριγώΔομεστίνη (το όνομα Μαριγώήταν, την εποχή εκείνη, η πιο μοντέρνα εκδοχή του ονόματος Μαρία).

Πάντως για την Ιστορία είναι καλό να αναφερθεί ότι πριν την Παναγιώτου, καταγράφεται η ΑικατερίνηΒιαγκίνη ( 1817) στη Ζάκυνθο και αρκετές κυρίες και δεσποινίδες στις παραδουνάβιες ηγεμονίες. Αυτές, όμως, οι γυναίκες συμμετείχαν σε ερασιτεχνική παράσταση, όταν ακόμα ελληνικό κράτος δεν υπήρχε. Το 1833 αναφέρονται σε ερασιτεχνικό θίασο στη Λευκάδα η ΑκριβούλαΣταύρουκαι η ΑικατερίνηΚαμπατσίνη.

Πηγή: pisostapalia.blogspot.gr