Ο Γαλλο- Ιταλός φωτογράφος  Jack Garofaloτράβηξε μερικές απίθανες φωτογραφίες που δείχνουν την γνωστή ηθοποιό Σάρον Τέιτνακουρεύει τον διάσημο σκηνοθέτη και σύζυγο της Ρόμαν Πολάνσκιστο δωμάτιο του ξενοδοχείου τους στις Κάννες.

Οι σπάνιες φωτογραφίες που δημοσιεύει το Vintage Every Day, τραβήχτηκαντον Μάιο του 1968 κατά τη διάρκεια του 21ου Φεστιβάλ Καννών

 Το 1968 ήταν η χρονιά που ο Πολάνσκι,  μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες και εδραίωσε τη θέση του όταν σκηνοθέτησε τη βραβευμένη με Όσκαρ ταινία τρόμου Το Μωρό της Ρόζμαρι. 

Το 1969 η έγκυος σύζυγός του Σάρον Τέιτδολοφονήθηκε από μέλη της Οικογένειας Μάνσονενώ έμενε στο σπίτι του Πολάνσκι στο Benedict Canyon του Λος Άντζελες.

 Μετά τονθάνατο της Τέιτ,ο Πολάνσκι επέστρεψε στην Ευρώπη και πέρασε πολύ από τον χρόνο του στοΠαρίσι και στο Γκστάαντχωρίς να σκηνοθετήσει άλλη ταινία μέχρι την Μάκβεθ (1971) στην Αγγλία

Η ταινία "Δύο για το δρόμο"είναι μια έγχρωμη κωμωδία και δράμα Βρετανικής παραγωγής που γυρίστηκε το 1967 και σε αυτήν πρωταγωνίστησαν η Audrey Hepburn και ο Albert Finney.

Αυτή η ταινία θεωρήθηκε πρωτότυπη για την εποχή της και είχε γραφτεί από τον Frederic Raphael.

Ιδού η συλλογή 25 συναρπαστικών vintage φωτογραφιών που δείχνουν το στυλ της Audrey Hepburn στην εκπληκτική ταινία του 1967  "Δύο για το δρόμο", σύμφωνα με το Vintag.es.

H Πριγκίπισσα Νταϊάνα πήγαινε συχνά στο γυμναστήριο και προπονούταν. Το 1993 ένας ιδιοκτήτης γυμναστηρίου έβαλε κρυφά κάμερες και την φωτογράφισε την ώρα που η ίδια έκανε τις ασκήσεις της.

Ο άνδρας πούλησε τις φωτογραφίες στον Τύπο και υπερασπίστηκε τις πράξεις του λέγοντας πως όλοι θα έκαναν το ίδιο πράγμα.

Στις φωτογραφίες που διέρρευσαν φαίνεται η Πριγκίπισσα Νταϊάνα να φοράει ένα μπλε κορμάκι γυμναστικής που αναδείκνυε την εκπληκτική σιλουέτα της.

«Ξέρεις να σφυρίζεις, έτσι;Ενώνεις τα χείλη και φυσάς…», έλεγε η Λορίν Μπακόλστον Χάμφρεϊ Μπόγκαρντ , στην ταινία "Η Σειρήνα της Μαρτινίκα", και έκανε εκατομμύρια άντρες και γυναίκεςνα κρέμονται από τα χείλη της.

Γεννημένη Μπέττυ Τζόαν Πέρσκε στις 14 Σεπτεμβρίου 1924,ηΛορίν Μπακόλ υπήρξε μία από τις πιοδιάσημες και αγαπητές σταρ του Χόλιγουντ. Έγραψε ιστορία τόσο με τις ερμηνείες της όσο και με την πάντα κομψή και θυληκή εμφάνιση της.

Γνωστήγια τη βραχνή φωνή της και την θελκτική της εμφάνιση,αποτέλεσε ίνδαλμα της μόδας κατά τη δεκαετία του 1940.

Είναι πιθανώς περισσότερο γνωστή ως πρωταγωνίστρια σε φιλμ νουάρ,όπως οι ταινίεςΠάθος και αίμα (1946) και Σκοτεινή διάβασις (1947), αλλά και ως κωμικός, όπως για παράδειγμα στην ταινία του 1953 Πώς να παντρευτείτε έναν εκατομμυριούχο. Η Μπακόλ επίσης απόλαυσε επιτυχία πρωταγωνιστώντας στο Μπρόντγουεϊ,στα μιούζικαλ «Applause» (1970) και «Woman of the Year» (1981). Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την έχει κατατάξει εικοστή στη λίστα με τις 25 μεγαλύτερες σταρ όλων των εποχών

ΗΜπακόλγεννήθηκε με το όνομα Μπέτυ Τζόαν Πέρσκε στη Νέα Υόρκη,ως μοναχοκόρη της Νάταλι (πατρικό όνομα Μπακόλή Βένσταϊν), μιας γραμματέως, και του Ουίλιαμ Πέρσκε,που ήταν πωλητής. Οι γονείς της ήταν Εβραίοι μετανάστες, με τις δικές τους οικογένειες να προέρχονται από τη Γαλλία, την Πολωνία, τη Ρουμανία και τη Γερμανία.

 Πρώτος της εξάδελφος ήταν ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του Ισραήλ Σιμόν Πέρες (1923-2016). Οι γονείς της πήραν διαζύγιο όταν ήταν έξι ετών.Τότε ήταν που υιοθέτησε τοεπώνυμο της μητέρας της. Η Μπακόλ δεν ξαναείδε τον πατέρα της και δέθηκε με τη μητέρα της, την οποία και πήρε μαζί της στην Καλιφόρνια όταν έγινε σταρ του σινεμά.

Κατά τη διάρκεια των δοκιμαστικών για την ταινία Να έχεις και να μην έχεις (1944) ήταν νευρική, έτσι για να ελαχιστοποιήσει το τραύλισμά της, πίεζε το σαγόνι στο στήθος και για να κοιτά την κάμερα έστρεφε τα μάτια προς τα πάνω. Το εφέ έμεινε γνωστό ως «Το Βλέμμα»,το σήμα κατατεθέν της ηθοποιού.

 Η ερμηνεία της στην εν λόγω ταινία θεωρείται ένα από τα δυναμικότερα ντεμπούταστην ιστορία του κινηματογράφου.

Λίγες εβδομάδες μετά την έναρξη των γυρισμάτων, ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ,σύζυγος τότε της ηθοποιού Μάγιο Μέτχοτ, ξεκίνησε δεσμό με τη Μπακόλ.

Σε μια επίσκεψη στο National Press Clubστην Ουάσιγκτον στις 10 Φεβρουαρίου 1945, ο υπεύθυνος τύπου της ηθοποιού, υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων της Warner Bros., Τσάρλι Ένφιλντ, ζήτησε από την εικοσάχρονη Μπακόλ να καθίσει στο πιάνο όπου έπαιζε οΑντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών,Χάρρυ Τρούμαν. Οι φωτογραφίες προκάλεσαν συζητήσεις και απασχόλησαντον Τύπο σε όλο τον κόσμο.

Στις 21 Μαΐου 1945 η Μπακόλπαντρεύτηκε τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ. Ογάμος και το ταξίδι του μέλιτοςέλαβαν χώρα στη Φάρμα Μάλαμπαρ, στο Οχάιο. Ήταν η εξοχική κατοικία τουβραβευμένου με Πούλιτζερ συγγραφέα Λούις Μπρόμφιλντ, στενού φίλου του Μπόγκαρτ. Η Μπακόλ ήταν 20 και ο Μπόγκαρτ 45. Έμειναν μαζί μέχρι τον θάνατο του Μπόγκαρτ από καρκίνο το 1957. Ο Μπόγκαρτ συνήθιζε να την αποκαλεί «Μωρό»,ακόμη κι όταν αναφερόταν σε αυτή μπροστά σε άλλους

Η Λορίν Μπακόλ πέθανε στις 12 Αυγούστου 2014.Αν ζούσε σήμερα θα γινόταν 95 ετώνκαι το Instagram τιμά τα 95 της χρόνιαμε τις πιο διάσημες φωτογραφίες της. 

Επιλέξαμε αυτές πουεμφανίστηκαν στις περισσότερες αναρτήσειςκαι σας τις παρουσιάζουμε.

Μία σπάνια φωτογραφίαανέβασε στο Instagram ο Μάικλ Ντάγκλας,Στο ιστορικό στιγμιότυπο , ο 25χρονος τότε διάσημος ηθοποιόςποζάρει δίπλα στον επίσης διάσημο ηθοποιό και πατέρα του, Κερκ Ντάγκλας.

Η φωτογραφία τραβήχτηκε πριν από πενήντα χρόνια, όταν ο Μάικλ Ντάγκλας το 1969 πρωταγωνιστούσε στην πρώτη του ταινία που είχε τίτλο Hail, Hero!.

"Δίπλα στον μπαμπά στα γυρίσματα της πρώτης μου ταινίας, ‘Hail Hero το 1969" , έγραψε ο Μάικλ Ντάγκλαςστη λεζάντα της φωτογραφίας.

Ένα σπάνιο βίντεο κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, και κάνει τον γύρο του διαδικτύου.

Στο συγκεκριμένο βίντεο εμφανίζεται ηΔούκισσα Κέιτ Μίντλετον σε ηλικία 11 ετών, να υποδύεται την Ελάιζα Ντουλίτλστην σχολική θεατρική παράσταση«Ωραία μου Κυρία». 

Στο βίντεο, η δούκισσα του Κέμπριτζ τραγουδά το« Wouldn't It Be Loverly»και μπορούμε να πούμε ότι «το έχει».

Ας θυμηθούμε όμως και την αείμνηστη Αλίκη Βουγιουκλάκη στην ομώνυμη θεατρική παράσταση.

Ένας ρόλος που σφράγισε την καριέρα της Αλίκης μας και η ίδια λάτρεψε. 

Η Αλίκη έπαιξε τον ρόλο σε 5 διαφορετικά ανεβάσματα. Την καθιέρωσε πρωταγωνίστρια πλάι στον Μουσούρη το ʽ59, το επέλεξε στην πρώτη της θιασαρχική δουλειά στην περιοδεία του ʼ61, το έπαιξε με τον Δημήτρη το ʼ73, ήταν από τα πρώτα λαμπερά μιούζικαλ το ʼ77 και γιόρτασε τα 40 χρόνια στο θέατρο το ʼ93.

Η ιστορία ξεκινά έναβροχερό απόγευμα στο Λονδίνο η Ελίζα, ένα κορίτσι που πουλά λουλούδια στους δρόμους, τραβά την προσοχή του γλωσσολόγου Χένρυ Χίγγινς και του Συνταγματάρχη Πίκεριν. Ο Χίγγινς επιμένει πως το μόνο που διαφοροποιεί τους ανθρώπους είναι η ομιλία και μπορεί με τα κατάλληλα μαθήματα να μεταμορφώσει τον καθένα. 

Όταν το επόμενο πρωί η Ελίζα εμφανίζεται στο σπίτι του Χίγγινς και του ζητά να την μάθει τους απαιτούμενους τρόπους για να γίνει πωλήτρια σε κατάστημα, ο Χίγγινς στοιχηματίζει με τον Συνταγματάρχη πως σε έξι μήνες μπορεί να κάνει την Ελίζα να συμπεριφέρεται σαν Δούκισσα.

Ο καιρός περνά, η Ελίζα αλλάζει και ο Χίγγινς κερδίζει το στοίχημα, ωστόσο μέσα σε αυτό το διάστημα η κοπέλα γοητεύεται από τον Πυγμαλίωνα της και ο καθηγητής ερωτεύεται το δημιούργημα του...

Εδώ να σημειώσουμε πως τo διάσημο μιούζικαλ «Ωραία μου κυρία» έρχεται για πρώτη φορά στην αυθεντική του μορφήτον Νοέμβριο στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής, σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα. 

Μπορεί τώρα να κυκλοφορούν άπειρες φωτογραφίες από χαριτωμένα γατάκια, σε όμορφες πόζες, όμως το 1911- παραπάνω από έναν αιώνα πριν, δηλαδή- το βιβλίο "Kittens and Cats: A First Reader" ήταν άκρως πρωτοποριακό!

Μία vintage συλλογή από γάτες και γατάκια, φωτογραφημένα σε ευφάνταστες πόζες, όπως τις συγκέντρωσε το vintag.es.

Είναι σίγουρο πως θα σας κάνουν να χαμογελάσετε!

Δείτε τις φωτογραφίες...

Δείτε περισσότερες φωτό στο Slide Show

Ήταν 1956 όταν η Audrey Hepburnβρισκόταν στο Παρίσι για τα γυρίσματα της ταινίας ‘’Funny face’’.

H ηθοποιός που άφησε εποχή και ήταν μια από τις πιο ακριβοπληρωμένες ηθοποιούς φωτογραφήθηκετην ώρα που έκανε τις πρόβες της.

Φορώντας ένα ολόσωμο μαύρο κορμάκιαπολαμβάνει τον χορό και η χαρά φαίνεται στο πρόσωπό της.

Κατέκτησαν την μεγάλη οθόνη, τη μουσική σκηνή και τις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπωνστον κόσμο.

Lucille Ball

John Travolta

Η Λουσίλ Μπολ, ηΒίβιαν Λι, ο Τζον Γουέιν, ο Τζον Λένον,ο Ράσελ Κρόου, οΤζόρτζ Κλούνεϊ,η Τζένιφερ Άνιστον, η Τζάνις Τζόπλιν, ο Πωλ ΜακΚάρτνεϋ, η Μέριλ Στριπ,η Τζούλια Ρόμπερτς, ο Τζον Τραβόλτα, ο Λεονάρντο ντι Κάπριο,ο Φρέντι Μέρκιουρι,η Μέριλιν Μονρόεκαι πολλοί άλλοι πριν γίνουν "θρύλοι"του Χόλιγουντ, ήταν απλώςχαριτωμένα, όμορφα, παιδάκια.

Freddie Mercury

 James Dean

John Lennon

Στις σπάνιες και πολύ όμορφες φωτογραφίες που συγκέντρωσε το Vintage Every Day θα δείτε τον Χάρισον Φορντ, την Αντζελίνα Τζολί, την Ελίζαμπεθ Τέιλορ,τον Τσάκι Τσαν, τον Έλβις Πρίσλεϊ , τον Τομ Κρουζ , τηνΚατρίν Ντενέβ,την Φάρα Φόσετ,και άλλα διάσημα αστέρια, στην παιδική τους ηλικία.

Elizabeth Taylor

 Marilyn Monroe

Τους αναγνωρίζετε;

Angelina Jolie

 David Bowie

Δείτε όλους τους διάσημους σταρ στο κεντρικό SLIDESHOW

Όταν ο Sam Levin έπιανε την φωτογραφική και η Μπριζίτ Μπαρντό πόζαρε τότε το αποτέλεσμα ήταν μαγικό και εντυπωσιακό.

Λογικό βέβαια γιατί πρόκειται για έναν σπουδαίο φωτογράφο της εποχής και φυσικά για την πιο όμορφη και γοητευτική Γαλλίδα ηθοποιό της ιστορίας!

Δείτε την εικόνα από την φωτογράφιση του 1963

ΗΜάιρη Λίντα από το δεύτερο της γάμο, απέκτησε την κόρη της Εύα Θεοχάρη.  Μάλιστα όπως έχει η  ίδια δηλώσει σε συνεντεύξεις της, ηκόρη της είναι το "πολυτιμότερο δώρο"που της έκανε ο δεύτερος σύζυγος της και θα τον ευγνωμονείπάντα γι΄αυτό.

Η σελίδα Vintage Greece δημοσίευσε μία σπάνια φωτογραφία της μεγάλης τραγουδίστριας.Η Μαίρη Λίντα με την νεογέννητη κόρη της στο μαιευτήριο "Λητώ"
"

Όπως βλέπετε στη φωτογραφία το νεογέννητο μωράκι μοιάζει πολύ στην όμορφη και διάσημη μαμά του.

Η Λάουρα Αντονέλι (Laura Antonelli, 28 Νοεμβρίου 1941 – 22 Ιουνίου 2015) ήταν Ιταλίδα ηθοποιός.

 Η Λάουρα Αντονέλι,διάσημη για τον ρόλο της στην ταινία «Μαλίτσια»και σύντροφος του Ζαν Πολ Μπελμοντό, βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της στο Λαντισπόλι, στις 22 Ιουνίου 2015, σε ηλικία 74 ετών.

To Vintage everydayθυμάται την Ιταλίδα ηθοποιό σε προκλητικές πόζες την δεκαετία του 1960-70. 

Και είναι σε όλες… ακαταμάχητη! 

Δείτε περισσότερες φωτό στο Slide Show

Μία από τις πιο  συγκινητικές στιγμέςστα φετινάβραβεία Έμμυ ,ήταν όταν στα πλαίσια ενός αιφιερώματος σε όλους τους ανθρώπους του κινηματογράφου και της τηλεόρασης που έφυγαν από τη ζωή το τελευταίο έτος, η Halsey, ερμήνευσε συγκλονιστικά το "Time after time"της  Cyndi Lauper .

Στο βίντεο wall έπαιζε ένα μοντάζ με τουςηθοποιούς, σκηνοθέτες, παραγωγούς, συγγραφείς , που πέθαναν από τα περσινά βραβεία Έμμυ μέχρι το βράδυ της Κυριακής και η Halsey, τραγούδησε την μεγάλη επιτυχία του 1983, με τη συνοδεία μόνο ενός πιανίστα.

Η ηθοποιός Regina King παρουσίασε την  Halsey,  στο κοινό και η γνωστή τραγουδίστρια με μοναδικό τρόπο απέδωσε φόρο τιμής στην  Katherine Helmond, τον Tim Conway, την Gloria Vanderbilt, την Penny Marshall,τον Luke Perry, τον Peter Fonda,τον Stan Lee, τον Rip Torn, τον  και πολλούς άλλους ηθοποιούς πουδεν είναι πια στη ζωή, αναφέρει το Variety.

Το επόμενοάλμπουμ της Halsey, με τίτλο "Manic", θα κυκλοφορήσει τον Ιανουάριο.

Έζησε μια γεμάτη ζωή, ερωτεύτηκε, διασκέδασε και ήταν ένα από τα τοπ models της εποχής της.

H Jerry Hall η οποία το 1990 παντρεύτηκε τον θρυλικό Μικ Τζάγκερ και απέκτησε μαζί του τέσσερα παιδιά ήταν μια από τις πιο διάσημες γυναίκες της δεκαετίας του ‘70.

Η ίδια έδειξε τι θα πει μόδα και ήταν fashion icon για τα κορίτσια που την ακολουθούσαν. Όπως θα δείτε και σε φωτογραφία που δημοσίευσε ο λογαριασμός velvetcoke στο Instagram η ίδια φοράει μια εντυπωσιακή see through ολόσωμη φόρμα και διασκεδάζει τρελά σε πάρτι του 1976.

Να σημειωθεί πως η Jeryll Hall το 2016 παντρεύτηκε τον μεγιστάνα των μίντια Ρούπερτ Μέρντοχ σε έναν χλιδάτο θρησκευτικό γάμο στο Λονδίνο. 

Η Δημοκρατική πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων,Νάνσι Πελόζι ανακοίνωσε την ενεργοποίηση της διαδικασίας για την παραπομπή του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ,με πρώτο στάδιο, την επισημοποίηση της έρευνας που διεξάγεται σε πολλά επίπεδα από τους Δημοκρατικούς της Βουλής των Αντιπροσώπων.

Με τη διαδικασία αποπομπής το Κογκρέσο μπορεί να απομακρύνει τους Προέδρους ή άλλους Ομοσπονδιακούς υπαλλήλους από το αξίωμα τους αν αποδειχθεί  ότι έχουν διαπράξει «προδοσία, δωροδοκία ή άλλα σοβαρά εγκλήματα και παραπτώματα».

Ως προς αυτό, το αμερικανικό Σύνταγμα είναι σαφές (άρθρο 2, παράγραφος 4): Ναι, ο πρόεδρος, ο αντιπρόεδρος και οι αξιωματούχοι του Δημοσίου αποπέμπονται εάν κριθούν ένοχοι για προδοσία, δωροδοκίαή άλλα σοβαρά εγκλήματα και παραπτώματα.

Η Βουλή των Αντιπροσώπωπων παρέπεμψε τον Άντριου Τζόνσον το 1868- Φώτο: Corbis - Getty

ΗΒουλή των Αντιπροσώπωνείναι η μοναδική που έχει την εξουσία να τους απαγγέλλει κατηγορίες, και η Γερουσία ημοναδική αρμόδια να επικυρώνει τις εν λόγω κατηγορίες.Εάν τα 2/3 των γερουσιαστών κρίνουν κάποιον ένοχο, τότε εκείνος αυτομάτως απαλλάσσεται των καθηκόντων του. Για να προχωρήσει, λοιπόν, η ανατροπή, απαιτείται να δώσουν το «πράσινο φως» τουλάχιστον οι μισοίβουλευτές και τα 2/3 των γερουσιαστών.

Η διαδικασία που ακολουθεί είναι χρονοβόρα. Πρώτα έρχεται η έρευνα. Στη συνέχεια η Βουλή των Αντιπροσώπων θα ψηφίσει σχετικά με το ανο Τραμπ παραβίασε ή όχι το καθήκον του.Αν η πλειοψηφία ψηφίσει ότι ο Τραμπ είναι ένοχος για κατάχρηση εξουσίας, τότε ο Αμερικάνος Πρόεδρος θα έρθει αντιμέτωπος με την Γερουσία που θα κρίνει την ποινή, αναφέρει το Business Insider.

Φώτο: Alex Wong΅- Getty

Ο Ντόναλντ Τραμπδεν είναι ο μοναδικός Αμερικάνος Πρόεδρος που έρχεται αντιμέτωπος με την διαδικασία της καθαίρεσης. Στη διάρκεια της ιστορίαςάλλοι τρεις Πρόεδροι των Ηνωμένων Πολιτειώναντιμετώπισαν την ίδια διαδικασία.

Το 1868 ο Άντριου Τζόνσον ήταν ο πρώτος Πρόεδρος των ΗΠΑ που αντιμετώπισε τη διαδικασία αλλά κρίθηκε αθώος με μία ψήφο διαφορά. Ο Τζόνσον είχε κατηγορηθεί ότι παραβίασε το αμερικανικό Σύνταγμαεπειδή προσπάθησε να αντικαταστήσει με το έτσι θέλω τον τότε υπουργό Πολέμου της χώρας,καθώς διαφωνούσε μαζί του.

;Andrew Johnson - Wikipedia

Το 1974 ο Ρίτσαρντ Νίξοναντιμετώπισε τη διαδικασία παραπομπής,  αλλά παραιτήθηκεπριν ολοκληρωθεί η διαδικασία.  

Ρίτσαρντ Νίξον - Getty Images

Η παραίτησή του ήρθε ως συνέχεια του σκανδάλου Γουότεργκεϊτσε μια απόπειρα να αποφύγει την καθαίρεσή του από το αξίωμα του Προέδρου. Η θητεία του συνδέθηκε τόσο με την κλιμάκωση του πολέμου στο Βιετνάμ,όσο και με την αποχώρηση των αμερικανικώνστρατιωτικών δυνάμεων από εκεί το 1973. 

Νίξον - Getty Images

Νίξον - AP

H τελευταία το πιο πρόσφατη διαδικασίααποπομπής ήταν το  1998-1999, κατά του επίσης Δημοκρατικού Μπιλ Κλίντον.

Φώτο AP

Ο Κλίντον είχε κατηγορηθεί για ψευδορκία και παρακώλυση του έργου της Δικαιοσύνης,καθώς είπε στις Αρχές ψέματα για την ερωτική του σχέσημε την πρώην μαθητευόμενη υπάλληλο στον Λευκό Οίκο, Μόνικα Λεβίνσκι.

Φώτο: Ap

Photo AP

 Ο Κλίντον υπέστη διαδικασία μομφής για ψευδορκία και παρακώλυση δικαιοσύνης για το  σκάνδαλο με μια εσωτερικό υπάλληλο του Λευκού Οίκου,αλλά αθωώθηκε από την Γερουσία των ΗΠΑκαι συνέχισε κανονικά την θητεία του.

Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην τηλεόραση, στην ηλικία πέντε ετών στην παιδική εκπομπή «Romper Room».

Απολύθηκε γιατί προκαλούσε πολλή φασαρία και ήταν ανυπάκουος στα γυρίσματα. 

Μεγαλώνοντας, ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο, ήταν βέβαιος ότι θα γινόταν ηθοποιός.  

Η πρώτη συνέντευξη που είχε δώσει ποτέ ο Λεονάρντο ντι Κάπριο με αφορμή τη συμμετοχή του στην τηλεοπτική σειρά«Growing Pains» έγινε το (1991-1992)και καταγράφει την αθωότητα της ηλικίας του αλλά και την... μικρή δόση πονηριάς του. 

Ήταν μόλις 16 ετών. 

Πρωταγωνίστησε στο δημοφιλέστερο μιούζικαλ όλων των εποχών και εν μία νυκτί μετατράπηκε σε παγκόσμια σταρ.

Η ζωή της, ωστόσο, δεν ήταν τόσο εύθυμη όσο τα τραγούδια που ερμήνευε στο «Grease». ...

Η Ολίβια Νιούτον-Τζον αποκάλυψε, το 2018 σε τηλεοπτική συνέντευξή της, ότι διαγνώστηκε με καρκίνο για τρίτη φορά στη ζωή της.

Η πρώτη ήταν το 1992 όταν διαπιστώθηκε πως είχε καρκίνο του μαστού.

Η δεύτερη ήταν το 2013, όταν ύστερα από ένα τροχαίο ατύχημα, διαπιστώθηκε εξόγκωμα στον ώμο της από μετάσταση του καρκίνου του μαστού.

Όπως, άλλωστε, τόνισε σε τηλεοπτική εκπομπή της αυστραλιανής τηλεόρασης: «O σύζυγός μου είναι πάντα δίπλα μου και πιστεύει ότι μπορώ να το νικήσω, αυτός είναι ο στόχος μου».

Η 69χρονη ηθοποιός που έγινε γνωστή από τη συμμετοχή της στο «Grease», δήλωσε πως χρησιμοποιεί τόσο σύγχρονες ιατρικές όσο και φυσικές μεθόδους για την καταπολέμηση της ασθένειας, μεταξύ άλλων και κάνναβη.

Τo Vintage. es θυμήθηκε την ηθοποιό στα γενέθλιά της που είναι στις 26 Σεπτεμβρίου και μας παρουσιάζει πολλές και σπάνιες φωοτγραφίες της.... 

Κάθε φορά που ανοίγουμε ένα σακουλάκι με τσιπς πατάτας , μπορεί να υποσχόμαστε στον εαυτό μας ότι "θα φάμε μόνο ένα", αλλά σπανίως τα καταφέρνουμε. Αυτή η "λιχουδιά"ίσως να μην υπήρχε αν δεν την είχεανακαλύψει ο George Crum.

O George Speck,γνωστός ως George Crum γεννήθηκε στις 15 Ιουλίου 1824 στηνκομητεία Saratoga ,  της Νέας Υόρκης.Ο γιος ενός Αφρικανό-Αμερικανού πατέρακαι μιας μητέρας που γεννήθηκε στην Αφρική, ο Crum εργαζόταν ως σεφ το καλοκαίρι του 1853 όταν εφηύρε τα τσιπς.

Το καλοκαίρι του 1853, ο George Crum εργαζόταν ως σεφ σε ένα κομψό θέρετρο στην πόλη Saratoga SpringsτηςΝέας Υόρκης.

Στομενού του εστιατορίου  Moon Lake Lodge υπήρχαν γαλλικές πατάτες τηγανητές, τις οποίες ετοίμαζε ο Crum σύμφωνα με το γαλλικό πρότυπο μαγειρέματος, πουήταν διαδεδομένο στη Γαλλία το 1700 και το απολάμβανε ο Thomas Jeffersonως οΑμερικάνος πρεσβευτής στη χώρα.

Από τότε που ο Jefferson έφερε τη συνταγή στην Αμερικήκαι σερβίροντανπατάτες τηγανητές στους επισκέπτες του Monticello, το φαγητό έγινε πολύ δημοφιλέςκαι ήταν το αγαπημένο δείπνοπολλών Αμερικάνων.

Στο εστιατόριο Moon Lake Lodge,ένας επίσημος καλεσμένος, (κριτής),  που είχε πάει εκεί για δείπνο, βρήκε τις τηγανητές πατάτες του  Crum πολύ παχιές για το γούστο του και τις απέρριψε από το μενού του. Ο Crum άρχισε να κόβει λεπτότερες τις πατάτες αλλά καιαυτές δεν είχαν καλύτερη τύχη. Τις απέρριψε ξανά ο γευσιγνώστης.

Απογοητευμένος ο Crum αποφάσισε ναφτιάχνει τις πατάτες του πολύ λεπτές και πολύ τραγανές ώστε να μπορούν να χωράνε όλες σε μία πηρουνιά. Το σχέδιο πέτυχε. Ο δύσκολος καλεσμένος ενθουσιάστηκε με τις λεπτές σαν χαρτί, τραγανέςπατάτες του Crum και τις πρότεινε και σε άλλους , οι οποίοι τις δέχθηκαν με τον ίδιο ενθουσιασμό.

Έτσι οι πατάτες του Crum, που ονομάστηκαν Saratoga Chips, από τότε εμφανίζονταν στον κατάλογο ως ησπεσιαλιτέ του καταστήματος.

Το 1860 ο George Crum  άνοιξε το δικό του εστιατόριοσε ένα κτήριο στη Λεωφόρο  της Μάλταςκοντά στη λίμνη Saratoga και μέσα σε λίγα χρόνια σέρβιρε πλούσιους πελάτες όπως οι William Vanderbilt, Cornelius Vanderbilt, Jay Gould και Henry Hilton.Το εστιατόριό του έκλεισε γύρω στο 1890 και ο σεφ πέθανε το 1914 στην ηλικία των 92 ετών.

O Crum και η γυναίκα του

Πολλοί άνθρωποι εκείνη την εποχή είχαντην ιδέα να παρασκευάσουν τα chips του Crum, με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να τα διαθέσουν ως σνακ στα παντοπωλεία, αλλά ο πρώτος που το σκέφτηκε ήταν ο  William Tappendon από το Cleveland, OH, το 1895. 

Τηγάνιζε chips στην κουζίνα του σπιτιού τουκαι τα μοίραζε στακαταστήματα της γειτονιάς. Έγιναν τόσο δημοφιλή που στη συνέχεια ο Tappendon, μετέτρεψε έναν αχυρώνα στην πίσω αυλή του σπιτιού του στο πρώτο εργοστάσιο παραγωγής τσιπς στην χώρα.

Εκείνη την εποχή οιπατάτες καθαρίζονταν και κόβονταν με τα χέρια.Ήταν πολύ αργότερα , τη δεκαετία του 1920, που ανακαλύφθηκε ο  μηχανικός αποφλοιωτής πατάτας, που άνοιξε το δρόμο ώστε τα τσιπς από σνακ που πωλούνταν περιορισμένα σε μερικά καταστήματα,να παράγονται μαζικά και να μπορεί να τα βρει κανείς παντού.

To 1921, ο Bill και η Sallie Utz άνοιξαν την εταιρεία "Σπιτικά πατατάκια του Ανόβερο"(Hanover Home Brand Potato Chips), στο Ανόβερο της Πενσυλβάνια. Η Sallie Utz  χρησιμοποίησε τις γνώσεις της στην κουζίνα και ένα εξοχικό σπίτι κοντά στο σπίτι της για να φτιάχνει με χειροκίνητο εξοπλισμό 50 κιλά πατατάκια την ώρα.

Πουλούσε τα πατατάκια της στα καταστήματα του Ανόβεροκαι της ευρύτερης περιοχής.

Ακολούθησαν κι άλλοιώσπου το 1932  ο Herman Layίδρυσε την εταιρεία  Lay's στο  Νάσβιλ του Τένεσι. Η εταιρεία   διένειμε πατατάκια που έφτιαχνε ένα εργοστάσιο στην Ατλάντα.

Ο  Herman Lay, που ήταν ένας  πωλητής που ταξίδευε πολύ, στο Νότο, βοήθησε στη μεταφορά των chipsαπό την Ατλάντα στο Τενεσί.

Τοποθέτησε τα αλμυρά πια πατατάκια σε σακούλες και τα μοίραζε σε παντοπωλεία με το αυτοκίνητο του. Κάπως έτσι οικοδόμησε την επιχείρηση που το όνομα της  θα γινόταν σε λίγα χρόνια συνώνυμο με τα τσιπς.

 Τα πατατάκια του Lay έγιναν η πρώτη εθνική μάρκα με επιτυχία στην αγορά, αναφέρει το Vintage every day.

Η βιομηχανία που ξεκίνησε το 1853 από τον George Crumσυνεχίζει να αναπτύσσεται και να ευημερεί. Τα πατατάκια είναι το πιο αγαπημένο σνακ στην Αμερική και σε όλο τον κόσμο. Οι λιανικές πωλήσεις chips, στις ΗΠΑ έχουν τζίρο πάνω από 6 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.

Το 2003 η βιομηχανία chips, των ΗΠΑ απασχολούσε περισσότερουςαπό 65.000 ανθρώπους.

Η Μπριζίτ Μπαρντό (Brigitte Anne-Marie Bardot, 28 Σεπτεμβρίου 1934)είναι Γαλλίδα ηθοποιός του κινηματογράφου και τραγουδίστρια. Επίσης είναι ένθερμη ακτιβίστρια υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, ιδρυτής και πρόεδρος του Ιδρύματος Μπριζίτ Μπαρντό.

Μύθος και σύμβολο του σεξτων δεκαετιών 1950 και 1960, ήταν αστέρι παγκόσμιας αναγνωρισιμότητας, ιέρεια και μούσα των μεγαλύτερων καλλιτεχνών της εποχής.

Έμβλημα της γυναικείας χειραφέτησης και της σεξουαλικής απελευθέρωσης, έφερε επανάσταση στα ήθη, περνώντας από γυναίκα-παιδί σε femme fatale, ελεύθερη και προκλητική, ενζενί και ελευθεριάζουσα, σε μια εποχή μεταπολεμική και συντηρητική.

Με 48 ταινίες στο ενεργητικό της καιπερισσότερα από 80 τραγούδια σε 21 έτη καριέρας, η Μπριζίτ Μπαρντό, πασίγνωστη επίσης με τα αρχικά της, BB («Μπεμπέ»), είναι μια από τις γνωστότερες Γαλλίδες καλλιτέχνιδες παγκοσμίως.

Το 1960, μόλις τέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία της θρυλικής ταινίας «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα», περισσότερες από 30.000 φωτογραφίες της είχαν δημοσιευθεί. Στην πατρίδα της, τη Γαλλία, ήταν κάτι περισσότερο από διασημότητα. Ηταν θεσμός.Εκείνη τη χρονιά, σε συνέντευξή της περιέγραψε τη ζωή της σαν «μια μεγάλη ευχάριστη φυλακή» και ευχήθηκε «να σταματήσουν να μιλούν τόσο πολύ για μένα». Ηταν πια η Μπε Μπε, ανήκε σε όλο τον κόσμο. Δεν το άντεξε. «Δεν μπορούσα πια να υποφέρω την προσποίηση, το άγχος, την ψεύτικη λάμψη», έχει πει.

Δείτε επίσης: Η Μπριζίτ Μπαρντό, πριν από πολλά χρόνια, με υπέροχα σκουλαρίκια Λαλαούνης (Φωτό)

Το 1973, έπειτα από 48 ταινίες και 80 τραγούδια (το άλλο πάθος της, μετά το χορό),αποφάσισε να ρίξει ένα βαρύ ριντό ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον της. Αρνήθηκε πρόταση να πρωταγωνιστήσει σε ένα ακόμη φιλμ, στο πλευρό του Μάρλον Μπράντο, έναντι ενός εκατομμυρίου δολαρίων, και απομονώθηκε στο κτήμα της.

Είχε ήδη κάνειδυο-τρεις απόπειρες αυτοκτονίας και είχε ξαφνιάσει το κοινό της λέγοντας «είμαι νέα, είμαι όμορφη, είμαι πλούσια, είμαι δυστυχισμένη».Πολλοί θεώρησαν πως επρόκειτο για καπρίτσιο. Μερικοί μίλησαν για διαφημιστικό κόλπο. Θα της λείψουν τα φώτα της δημοσιότητας, είπαν άλλοι. Τίποτε από όλα αυτά δεν ίσχυε. Αληθινή ήταν μόνο η ανάγκη της να ορίσει, επιτέλους, η ίδια τη ζωή της, με τους δικούς της όρους, να κάνει ένα νέο ξεκίνημα.

Είχε μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη με έναν από τους άνδρες που πέρασαν από το κρεβάτι της που κατέληξε σε δύσκολο τοκετό. Με την δικαιολογία πως δεν είναι έτοιμη να γίνει ακόμα μητέρα, απαρνήθηκε το ένα και μοναδικό παιδί της την κηδεμονία του οποίου ανέλαβε ο πατέρας του.

Πρώτα βήματα στον κινηματογράφο

Το 1952, ο σκηνοθέτης Ζαν Μπουαγιέτης προσέφερε ένα μικρό ρόλο, τον πρώτο της, στην ταινία «Le trou normand» με τον Μπουρβίλ. Δέχτηκε χωρίς να γνωρίζει πως με τον τρόπο αυτό θα έμπαινε στον κόσμο τον οποίο θα αντιπαθούσε αργότερα και από τον οποίο θα δυσκολευόταν να ξεφύγει. Λίγο αργότερα, ο Γουιλί Ροζιέ της προσφέρει το δεύτερο ρόλο της στην ταινία «Manina la fille sans voiles». Έχοντας φτάσει πλέον σε ηλικία 18 ετών,ο πατέρας της δίνει τη συγκατάθεσή του για να παντρευτεί με τον Ροζέ Βαντίμ. Ο γάμος τελέστηκε στη εκκλησία του Πασί, στις 21 Δεκεμβρίου 1952.

Το 1953, η Μπαρντό γνώρισε την πρώτη και μοναδική της εμπειρία στο σανίδι παίζοντας στο θεατρικό «L'Invitation au château» του Ζαν Ανούιγ, σε σκηνοθεσία του Αντρέ Μπαρσάκ. Τον ίδιο χρόνο, γνωρίστηκε με το πρόσωπο που θα αποτελούσε την ιμπρεσάριο της για όλη τη διάρκεια της καριέρας της: την Όλγα Χόρστιγκ.

Από κει κι έπειτα η Μπαρντό έψαχνε τους ρόλους της σε μικρές ταινίες, όπως το 1953, οπότε και έπαιξε σε ηλικία 19 ετών, στην ταινία «Κίτρινο Διαβατήριο». Αλλά ήταν στο Φεστιβάλ των Καννώνόπου έλαβε χώρα μια πρώτη στροφή στην καριέρα της. Η μικρή στάρλετ που ήταν ήδη, επισκίασε μεγάλες σταρ της εποχής. Έλκει τα φλας των φωτογράφων και το σεξαπίλ της συνεπαίρνει την Κρουαζέτ. Ο ηθοποιός Κερκ Ντάγκλας τότε κάνει μια απόπειρα να την μεταφέρει στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Στο εξής ενεπλάκησε δεκάδες άλλες ταινίες, όπως το «Κορίτσια με Μέλλον» του Μαρκ Αλεγκρέ, το «Mio figlio Nerone» του Στένο, «Τα μεγάλα γυμνάσια» του Ρενέ Κλαιρ, «Μαμζέλ Πιγκάλ» του Μισέλ Μπουαρόν και «Ξεφυλλίζοντας τη Μαργαρίτα» και πάλι του Αλεγκρέ.

Δείτε επίσης: Vintage pics: Όταν η Μπριζίτ Μπαρντό φορούσε καλύτερα από όλες τις thigh high μπότες (ΦΩΤΟ)

Το 1960, βγαίνει στις αίθουσες η ταινία «Η Αλήθεια», με τους Σαρλ Βενέλ, Σάμι Φρέι και Μαρί Ζοζέ Νατ, που πραγματεύεται ένα έγκλημα πάθους. Η καλύτερη ταινία της, όπως θα υποστήριζε η ίδια. Ωστόσο, ο σκηνοθέτης Ανρί Ζωρζ Κλουζώ, την υπέβαλε σε επίπονα γυρίσματα.Επιπλέον, η δυσκολία της να ασχοληθεί με το παιδί της, τα προβλήματα που δημιούργησαν οι πιέσεις από όλες τις πλευρές, η προδοσία του γραμματέως της ο οποίος και μετέφερε διάφορα μυστικά της στον Τύπο, η ασφυκτική πολιορκία των δημοσιογράφων και οι άγριες διαθέσεις των θαυμαστών της την έσπρωξαν στα όριά της. Η Μπριζίτ Μπαρντό πραγματοποίησε μια απόπειρα αυτοκτονίαςτην ημέρα των γενεθλίων της, στις 28 Σεπτεμβρίου 1960. Έχοντας πέσει σε κώμα, επέζησε από θαύμα.

Το 1962,ξεκινά την πρώτη της μάχη υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, θέτοντας τον εαυτό της στη μάχη κατά του επώδυνου πιστολιού που χρησιμοποιούταν για τη θανάτωση των ζώων στα σφαγεία. Βλέποντας τις συνθήκες θανάτου των ζώων, αποφάσισε να γίνει χορτοφάγος και να αγωνιστεί προς την κατεύθυνση αυτή.[

Το 1963, στα 27 της χρόνια, γυρίζει το κινηματογραφικό αριστούργημα, «Η Περιφρόνηση», του Ζαν Λυκ Γκοντάρ, με τον Μισέλ Πικολί και τον Τζακ Πάλανς στο Κάπρι. Την εποχή της η ταινία έγινε δεκτή με μεικτές κριτικές. Η ίδια ομολόγησε αργότερα πως ποτέ δεν κατάλαβε αληθινά το πνεύμα του Γκοντάρ, μα πως διασκέδασε κάνοντας την ταινία. Ο Πικολί είπε για τη Μπαρντό, πως από την αρχή του εγχειρήματος ήταν χαρούμενη που ένας μεγάλος σκηνοθέτης της ζήτησε να δουλέψουν μαζί, και πως γνώριζε καλά τι απαιτήσεις θα είχε από εκείνη. Αλλά πως την ίδια στιγμή υπήρχε κάτι το ανατρεπτικό στους τρόπους της, τη ραθυμία της, την ανυπαρξία ανάγκης να προσπαθήσει.

Την επόμενη χρονιά, το 1964, η ηθοποιός πήγε για διακοπές σε ένα χωριό της Βραζιλίας, με τη συνοδεία του τότε συντρόφου της, του μουσικού Μπομπ Ζαγκουρύ. Έκτοτε το χωριό γνωρίζει την ίδια δημοφιλία με το Σαιν-Τροπέ, μόνο και μόνο γιατί η σταρ διέμεινε εκεί. Σαν ένδειξη ευγνωμοσύνης οι ντόπιοι της έστησαν άγαλμα.

Δείτε επίσης: Vintage story (1956): Η πιο αισθησιακή Μπριζίτ Μπαρντό στο "Ο Θεός έπλασε την γυναίκα" - Τρελαίνει 3 άνδρες & χωρίζει στα αλήθεια από τον άντρα της Ροζέ Βαντίμ

Το 1965, πρωταγωνιστεί με τη Ζαν Μορώ στην ταινία «Viva María !» του Λουί Μαλ, σκηνοθέτη με τον οποίο επανασυνδέθηκε τρία χρόνια μετά την ταινία «Vie Privée». Πρόκειται για την ιστορία δύο τραγουδιστριών του καμπαρέ στο Μεξικό, που στρατολογήθηκαν για έναν επαναστατικό σκοπό. Το φιλμ γνώρισε τεράστια επιτυχία, ιδίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου η Μπαρντό ταξιδεύει για λόγους προώθησης.

Γίνεται δεκτή από τον Τύπο και το κοινό, όπως ακριβώς και οι μεγάλες σταρ του Χόλιγουντ. Έλαβε επίσης υποψηφιότητα για βραβείο της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (BAFTA), στην κατηγορία καλύτερης ξένης ηθοποιού. Την περίοδο αυτή η Μπριζίτ Μπαρντό βρισκόταν στο απόγειο της ομορφιάς και της δόξας της.

Το 1966 ο Γερμανός πολυεκατομμυριούχος Γκούντερ Ζαχς της στέλνει μια πραγματική βροχή από ροδοπέταλα για να της εξομολογηθεί τον έρωτά του και να τη ζητήσει σε γάμο. Πράγματι ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου στη 1 το πρωί της 14ης Ιουλίου του 1966 στο Λας Βέγκας,στο σπίτι κάποιου φίλου, σε μία σεμνή και απέρριτη τελετή, μακριά από το αδιάκριτο πλήθος, τους δημοσιογράφους και τους φωτορεπόρτερ. Την επομένη έφυγαν, οι δυο τους, για ένα δεκαήμερο ταξίδι του μέλιτος στην Ταϊτή.

Ο έρωτας ανάμεσα στο ζευγάρι ήταν κεραυνοβόλοςκαι η απόσταση από τη γνωριμία στον γάμο μόλις τρεις εβδομάδες]. Ο γάμος κράτησε δύο χρόνια. Τον επόμενο χρόνο έρχεται αντιμέτωπη με ένα υστερικό πλήθος στο Φεστιβάλ των Καννών του 1967, όπου μετέβη με το σύζυγό της. Αποτέλεσε την τελευταία της δημόσια εμφάνιση, με τη ιδιότητα της ηθοποιού.

Πάντα το 1967, έχει ένα ειδύλλιο με τον Σερζ Γκενσμπούρ. Γίνεται μούσα του, κι εκείνος της γράφει μια δεκάδα τραγούδια, ανάμεσα στα οποία μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της: «Harley Davidson», «Bonnie & Clyde», «Contact», «Comic Strip», «Bubble Gum», «La Bise aux hippies», «L'Appareil à sous», «Je me donne à qui me plait», καθώς επίσης και το «Je t'aime… moi non plus», αλλά η Μπαρντό, όντας ακόμη παντρεμένη, ζήτησε από το συνθέτη να μην το κυκλοφορήσει, κάτι που ο ίδιος δέχτηκε. Όταν χώρισαν, της αφιέρωσε ένα τραγούδι - ύμνο: Initials BB.

Την ίδια χρονιά η Μπαρντό συμμετείχε στο Sacha Show, και κατόπιν στο πρωτοχρονιάτικο Show Bardot, το οποίο της ήταν αφιερωμένο και γνώρισε παγκόσμια επιτυχία. Παράλληλα μια σειρά σημαντικών συνθετών της γράφουν τα τραγούδια «C'est Rigolo», «Invitango», «Les Amis de la musique», «Everybody loves my baby», «Madrague», «Moi je joue», «La Fille de paille», «Le Soleil», «Oh ! Qu'il est vilain», κ.ά.

Το 1968, ο Σαρλ ντε Γκωλ δηλώνει πως η Μπριζίτ Μπαρντό φέρνει στη χώρα τόσο συνάλλαγμα, όσο και η αυτοκινητοβιομηχανία Renault. Ο πρόεδρος την εκτιμούσε για την απλότητα, την ειλικρίνεια και το χιούμορ της, κι έτσι της πρότεινε να ποζάρει για την προτομή της Μαριάν, το σύμβολο της γαλλικής δημοκρατίας που υπάρχει σε όλα τα δημαρχεία της χώρας. Εκείνη δέχτηκε κι έτσι έγινε η πρώτη γυναίκα που ενσάρκωσε τα χαρακτηριστικά του γαλλικού συμβόλου. Την προτομή φιλοτέχνησε ο γλύπτης Αζλάν. Την διαδέχτηκαν οι Μιρέιγ Ματιέ, Κατρίν Ντενέβ, Ινές ντε Λα Φρεσάνζ, Λετίσια Κάστα και Εβελίν Τομά.

Επίλογος Καριέρας

Το 1970, ο Μισέλ Ντεβίλ την παρουσιάζει χαρωπή και δραστήρια στην ταινία «L'Ours et la Poupée»στο πλάι του Ζαν Πιερ Κασσέλ (πατέρα του ηθοποιού Βενσάν Κασέλ). Το 1971, η Μπαρντό εμφανίζεται στην ταινία «Η λεωφόρος των λαθρεμπόρων», του Ρομπέρ Ενρικό με τον Λίνο Βεντούρα, η υπόθεση της οποίας εξελίσσεται στην περίοδο της ποτοαπαγόρευσης. Την ίδια χρονιά γυρίζει στο πλάι της Κλαούντια Καρντινάλε την ταινία «Les pétroleuses», του σκηνοθέτη Κριστιάν Ζακ, ένα κωμικό γουέστερν. Αυτές οι τρεις ταινίες ήταν οι τελευταίες κινηματογραφικές επιτυχίες της ηθοποιού.

Το 1973, έχοντας ολοκληρώσει τα γυρίσματα για την τελευταία της ταινία, «L'Histoire très bonne et très joyeuse de Colinot trousse-chemise», της Νίνα Κονπανέζ, μετά από 21 χρόνια καριέρας, 50 ταινίες και 80 τραγούδια, μην αντέχοντας πλέον την υπερέκθεσή της στα μίντια και το ίδιο το σινεμά, η Μπριζίτ Μπαρντό αποσύρθηκε οριστικά από τα καλλιτεχνικά δρώμενα.Αποφάσισε να αφοσιωθεί πλέον σε ένα άλλο πάθος που είχε φωλιάσει μέσα της από καιρό: την υπεράσπιση των ζώων. Κάποια χρόνια πριν είχε δηλώσει:

«Είμαι μια γυναίκα σαν όλες τις άλλες, έχω μια μύτη και ένα στόμα, έχω αισθήματα και σκέψεις, αλλά η ζωή μου γίνεται ανυπόφορη. Η ψυχή μου δεν μου ανήκει πια. Για μένα, το βεντετιλίκι είναι μια βιτρίνα. Δεν μπορώ να ζήσω όπως επιθυμώ. Η ύπαρξή μου είναι απλά υπόγεια.Ναι, θέλω να αισθανθώ το φρέσκο αέρα σπίτι μου,δεν μπορώ να ανοίξω το παράθυρο, γιατί θα υπάρχει ένας φωτογράφος καθισμένος στη στέγη απέναντι. Υπάρχουν πολλά πράγματα στη ζωή μου για τα οποία δεν μπορώ να πω ότι μου ανήκουν».

Πρώτα βήματα στην υπεράσπιση των ζώων

Το 1977, η Μπαρντό ξεκινά μια μεγάλη καμπάνια αναχωρώντας για τους πολικούς πάγους του Καναδά, στο Μπλακ-Σαμπλόν, ώστε να καταγγείλει τη θανάτωση μωρών φώκιας για τη γούνα τους. Το ταξίδι της κρατά πέντε ημέρες, γνωρίζοντας μεγάλη προβολή από τον Τύπο. Μετά την επιστροφή της στη Γαλλία, κατάφερε να ψηφιστεί η απαγόρευση του εμπορίου προϊόντων με δέρμα φώκιας νεότερης των τεσσάρων εβδομάδων,[18] χάρις κυρίως της υποστήριξης από τον τότε Πρόεδρο της χώρας, Βαλερί Ζισκάρ Ντ'Εστέν.

Μετά την εκστρατεία της στον Καναδά, το 1978, η Μπαρντό κυκλοφορεί στην αγορά ένα βιβλίο για παιδιά με τίτλο «Noonoah, η μικρή λευκή φώκια», το οποίο και διηγείται τη ζωή ενός μωρού φώκιας που σώθηκε από τους κυνηγούς χάρις σε έναν Εσκιμώο.

Το 1982, επιστρέφει ειδικά για την περίσταση στα στούντιο, για να ηχογραφήσει το τραγούδι, αφιερωμένο στα ζώα, το Toutes les bêtes sont à aimer, ένα τραγούδι που γνώρισε μικρή επιτυχία.

Κατόπιν το 1985, ονομάζεται Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής από τον Πρόεδρο Φρανσουά Μιτεράν, αλλά η Μπαρντό αρνείται.

Δείτε επίσης: Vintage pic: Η Brigitte Bardot με το αξεπέραστο νυφικό της στην ταινία ‘’And God Created Woman’’ (1956) (φωτό & βίντεο)

Το Ίδρυμα Μπριζίτ Μπαρντό

Το 1986, ιδρύεται το Ίδρυμα Μπριζίτ Μπαρντό, ένας οργανισμός στρατευμένος στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων, το οποίο και η ηθοποιός χρηματοδοτεί βγάζοντας σε δημοπρασία διάφορα προσωπικά της αντικείμενα και κοσμήματα. Τα κύρια πεδία δραστηριοποίησης του ιδρύματος σχετίζονται με: τη μάχη κατά της αιχμαλωσίας άγριων ζώων για την τοποθέτησή τους σε τσίρκα και ζωολογικούς κήπους,για τις συνθήκες σφαγής των ζώων, για την καταπολέμηση της ιπποφαγίας, για την κατάργηση των πειραμάτων σε ζώα, για την καταπολέμηση της κακομεταχείρισης και του παράνομου κυνηγιού, για την εξάλειψη των αγώνων με ζώα (όπως οι ταυρομαχίες και κοκορομαχίες), καθώς και την ευαισθητοποίηση σχετικά με την εγκατάλειψη των οικόσιτων ζώων.

Κατά την περίοδο 1989-1992, η Μπαρντό παρουσιάζει τις εκπομπές SOS Animaux,οι οποίες αποσκοπούν στην ευαισθητοποίηση του κοινού σχετικά με τις συνθήκες κάτω από τις οποίες υποφέρουν τα ζώα. Γυρίστηκαν 13 εκπομπές που γνώρισαν μεγάλη ακροαματικότητα.

Δεκαετίες 1990 & 2000
Στις 16 Αυγούστου 1992, η Μπαρντόπαντρεύτηκε για τέταρτη φορά, στη Νορβηγία, τον Μπερνάρ ντ’ Ορμάλ, ένα βιομήχανο, με τον οποίο ζει στον Σαιν-Τροπέ.

Το 1993 απονέμεται για πρώτη φορά στο Χόλιγουντ το Διεθνές Βραβείο Μπριζίτ Μπαρντό, το οποίο τιμά κάθε χρόνο το καλύτερο ρεπορτάζ που σχετίζεται με ζώα. Η ηθοποιός, αν και συγκινημένη με τη χειρονομία των Αμερικανών, δεν έχει παρευρεθεί ποτέ στην τελετή.

Αργότερα, το 1996, κυκλοφορεί ο πρώτος τόμος των απομνημονευμάτων της με τίτλο Initiales BB (Αρχικά Μπεμπέ), το οποίο αφηγείται τα παιδικά της χρόνια και ολόκληρη της περίοδο της ακμής της στον κινηματογράφο. Ο δεύτερος τόμος, Le Carré de Pluton, κυκλοφορεί το 1999, αφηγούμενο τη ζωή της από το 1973 και μετά, αφού σταμάτησε τις ταινίες, μέχρι το 1996, περίοδο κατά την οποία αγωνίστηκε για τα ζώα.

Pinterest

Άγαλμα της Μπριζίτ Μπαρντό στην Βραζιλία

Στις 11 Φεβρουαρίου 2000, την περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη, που δεν είναι άλλη από το θάνατο του Ροζέ Βαντίμ. Ήταν παρούσα στην κηδεία στο Σαιν-Τροπέ, μερικές μέρες μετά, στο πλάι τεσσάρων ακόμη συζύγων του σκηνοθέτη: των Κατρίν Ντενέβ, Τζέιν Φόντα, Ανέτ Στρόιμπεργκ και Κάθριν Σνάιντερ, αλλά και της Μαρί Κριστίν Μπαρώ, της τελευταίας του συντρόφου.

To 2001, η οργάνωση PETA, απονέμει στη Μπαρντό ένα βραβείο, το «Ανθρωπιστικό Βραβείο PETA», σαν αναγνώριση των αγώνων της υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, και κυρίως για την προσπάθειά της για την προστασία της φώκιας.

Το 2002, και ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου,η Μπαρντό καλεί τον κόσμο σε μποϊκοτάρισμα των νοτιοκορεάτικων προϊόντων, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατανάλωση του κρέατος σκυλιών και γατιών στηΝότια Κορέα. Η ίδια υποστηρίζει πως την κίνησή της αυτή ακολούθησαν πολλές χιλιάδες απειλητικά γράμματα.

Κατόπιν, το 2003, δημιουργεί ένα νέο σκάνδαλο, αλλά αυτή τη φορά πολύ διαφορετικό από τα προηγούμενα. Κυκλοφόρησε το βιβλίο «Un cri dans le silence», όπου εκφράζει το σύνολο των προσωπικών της ιδεών για τη ζωή, μερικές από τις οποίες αντιπροσωπεύουν ανοιχτά ακροδεξιές απόψεις.

Η ηθοποιός κάνει εκτενή αναφορά στον πόλεμο του Ιράκ και καταδικάζει τη γαλλική ελευθερία η οποία συρρικνώνεται. Καταπιάνεται επίσης με την «σεξουαλική ασυδοσία της κοινωνίας», καταδικάζει ορισμένους εκπαιδευτικούς αποκαλώντας τους «αστέγους της εκπαίδευσης» και καταφέρεται εναντίον ορισμένων ανέργων ονομάζοντάς τους «τεμπέληδες χαραμοφάηδες». Επίσης καταδικάζει τα Gay Pride, καθώς επίσης τη μουσουλμανική εορτή Αϊντ ελ-Κεμπίρ και τους παράνομους μετανάστες. Τον Ιούνιο του 2004 καταδικάζεται για την προώθηση ρατσιστικών αντιλήψεων.

Το 2006, συνεχίζει τη σταυροφορία της ενάντια στο κυνήγι της φώκιας, αναχωρώντας και πάλι για τον Καναδά μετά από 30 χρόνια, παρά το γεγονός ότι ο αριστερός της γοφός έχει προσβληθεί από αρθριτικά και είναι αναγκασμένη να μετακινείται με πατερίτσες.

Εκφράζει την επιθυμία να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό της χώρας, Στήβεν Χάρπερ, ο οποίος όμως αρνείται. Ωστόσο δεν παρατά την προσπάθεια και οργανώνει συνέντευξη Τύπου στην Οτάβα, έχοντας στο πλάι της νέους συμμάχους, τον Πωλ ΜακΚάρτνεϊ και την Πάμελα Άντερσον. Στις 28 Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου, γιορτάζει τα 72α γενέθλιά της, αλλά και τα 20 χρόνια από την έναρξη της λειτουργίας του Ιδρύματός της. Με αυτή την αφορμή εκδίδει ένα βιβλίο με τον τίτλο «Pourquoi?» («Γιατί;»), αφηγούμενη τα 20 χρόνια λειτουργίας του Ιδρύματος. Το τελευταίο αριθμεί σήμερα πάνω από 57.000 δότες χρημάτων από 20 διαφορετικές χώρες.

Κατά τις γαλλικές προεδρικές εκλογές το 2007, η Μπαρντό, εκνευρισμένη που το όνομά της συνδέθηκε με το κόμμα του Ζαν Μαρί Λε Πεν, υποστηρίζει ότι ποτέ δεν υπήρξε μέλος ούτε του Εθνικού Μετώπου ούτε κανενός άλλου κόμματος, και ανακοινώνει πως δεν θα ψηφίσει, καθώς, σύμφωνα με την ίδια, κανένας από τους 12 υποψηφίους δεν δείχνει ευαισθησία στα ζητήματα που αφορούν τα ζώα.

Το 2008, δικαστήριο στο Παρίσι καταδικάζει την ηθοποιό σε δύο μήνες φυλάκιση με αναστολή και 15.000 ευρώ πρόστιμο με την κατηγορία ότι προέβη σε δηλώσεις που υποκινούν το ρατσιστικό μίσος, εξαιτίας ενός γράμματος που είχε στείλει στο Νικολά Σαρκοζί όταν εκείνος διένυε τη θητεία του ως Υπουργός Εσωτερικών, στο οποίο και καταδίκαζε μια μουσουλμανική τελετή στην οποία σφάζονται ζώα σύμφωνα με το wikipedia. 

Επίσης εξέφρασε την άποψη ότι οι μουσουλμάνοι εξαπλώνονται ταχύτατα στη Γαλλία και επιθυμούν να επιβάλλον τον τρόπο ζωής και τις αντιλήψεις τους στο γενικότερο πληθυσμό. Η δίκη έληξε στις 3 Ιουνίου 2008, με την δικαστική αρχή να δηλώνει πως βαρέθηκε να καταδικάζει την Μπαρντό για το ίδιο ζήτημα ξανά και ξανά.

Η Μπαρντό εμφανίστηκε ξανά στην επικαιρότητα το 2012, μετά από τις δηλώσεις τις ότι στηρίζει την ακροδεξιά Μαρίν Λε Πεν, υποστηρίζοντας ότι είναι φιλόζωη[24], ενώ ανάλογη κίνηση πραγματοποίησε και το 2017.

Δείτε περισσότερες φωτό στο Slide Show

Μετα γατίσια μάτιακαι τα τοξωτά φρύδια  της, τις θεϊκές καμπύλες, και το  απαράμιλλο στυλ, η  Σοφία Βιλάνι Σικολόνε ή κατά κόσμονΣοφία Λόρεν θεωρείται μία από τις πιο όμορφες γυναίκες που πέρασαν από τη μεγάλη οθόνη.

Η βραβευμένη με Όσκαρ Α'Γυναικείου Ρόλουγια την ταινία του Βιττόριο ντε Σίκα Η Ατιμασμένη (La Ciociara, 1960), υπήρξε η πιοδημοφιλής Ιταλίδα ηθοποιός της γενιάς τηςκαι είναι επίσης διάσημη ως ένα παγκόσμιο σύμβολο του σεξ.

 Η Λόρεν γεννήθηκε με το όνομα Σοφία Βιλάνι Σικολόνε στην Κλινική Βασίλισσα Μαργαρίτα (Regina Margherita) της Ρώμης στις 20 Σεπτεμβρίου 1934 με γονείς τους Ρικάρντο Σικολόνε και Ρομίλντα Βιλάνι.

 Οι γονείς της απέκτησαν και μια δεύτερη κόρη, τη Μαρία, το 1938. Ο Ρικάρντο αρνήθηκε να παντρευτεί τη Ρομίλντα, αφήνοντάς τη χωρίς υποστήριξη. Ημητέρα της ήταν καθηγήτρια πιάνου που φιλοδοξούσε να γίνει ηθοποιός, Η Ρομίλντα μαζί με τις δύο κόρες της, Σοφία και Μαρία, επέστρεψαν στην πατρίδα της στο Ποτσουόλι (Pozzuoli), κοντά στη Νάπολη όπου και μεγάλωσαν μαζί με την αδερφή της με τη βοήθεια της γιαγιάς της Σοφίας.

Με την απουσία της πατρικής φιγούρας και με ακραία φτώχεια η Σοφία Λόρεν είχε δύσκολη παιδική ηλικία.Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν όταν στα 14 η διάσημη ηθοποιός συμμετείχε στο διαγωνισμό ομορφιάςΜις Ιταλία και παρότι δεν κέρδισε, αναδείχθηκε σε μία από τις πρώτες.

Αργότεραξεκίνησε μαθήματα υποκριτικήςκαι επιλέχθηκε ως κομπάρσα στην ταινία Κβο Βάντις, αφετηρία στην κινηματογραφική της καριέρα. Τελικά άλλαξε το όνομά της σε Σοφία Λόρεν.

Μέχρι τα τέλητης δεκαετίας του 1950,το αστέρι της Λόρεν στο Χόλιγουντ άρχισε ναλάμπει με ταινίες όπως αυτές του 1957: Το παιδί και το δελφίνι (Boy on a Dolphin) και Υπερηφάνια και πάθος (The Pride and the Passion), στο οποίο συμπρωταγωνίστησε με τον Φρανκ Σινάτρα και τον Κάρι Γκραντ.

Η Λόρεν απέκτησε παγκόσμια φήμη χάρη σε ένα συμβόλαιο για πέντε ταινίες με την Paramount Pictures. Ανάμεσα στις ταινίες της εκείνης της εποχής είναι: Πόθοι κάτω από τις λεύκες (Desire Under the Elms) μαζί με τον Άντονι Πέρκινς, βασισμένο στο ομότιλο έργο του Ευγένιου Ο'Νηλ, το Σπίτι πάνω σε βάρκα (Houseboat) μια ρομαντική κομεντί όπουσυμπρωταγωνιστούσε με τον Κάρι Γκραντκαι τηΔιαβολογυναίκα (Heller in Pink Tights) του Τζορτζ Κιούκορ στην οποία εμφανίστηκεγια πρώτη φορά με ξανθά μαλλιά (φορώντας μια περούκα).

Η Λόρεν επέδειξε αξιόλογες υποκριτικές ικανότητες και κέρδισε το σεβασμό ως δραματική αλλά και ως κωμική ηθοποιός, ιδιαίτερα σε ιταλικά έργα όπου μπορούσε να εκφραστεί πιο ελεύθερα παρόλοπου γνώριζε πάρα πολύ καλά αγγλικά.

Το 1960, η ερμηνεία της Λόρεν στην ταινία του Βιττόριο ντε Σίκα Η Ατιμασμένη (La Ciociara) της έφερε πολλά βραβεία συμπεριλαμβανομένων κι αυτών στακινηματογραφικά φεστιβάλ των Καννών, της Βενετίαςκαι του Βερολίνου. Η ερμηνεία της βραβεύτηκε, επίσης, με το Βραβείο Όσκαρ Α'Γυναικείου Ρόλου, το πρώτο σημαντικό Όσκαρ που δόθηκε σε μη-αγγλόφωνη ερμηνεία.

Αρχικά, η θλιβερή, έντονη ιστορία μιας μητέρας και μιας κόρης που επιβιώνουνσε μια διαλυμένη από τον πόλεμο Ιταλία με την Άννα Μανιάνι στο ρόλο της μητέρας της Σοφία. Οι διαπραγματεύσεις, όμως, πιθανόν εξαιτίας της αμοιβής της, κατέρρευσαν και το σενάριο ξαναγράφτηκε για ναυποδυθεί η Λόρεν τη μητέρα και η Ελεονόρα Μπράουν την κόρη.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '60, η Λόρεν ήταν μια από τις πιο δημοφιλείς ηθοποιούς του κόσμου και συνέχιζε να κάνει ταινίες και στην Ευρώπη και στιςΗ.Π.Α παίζοντας μαζί με γνωστούς πρωταγωνιστές. Το 1964, η καριέρα της έφτασε στο ζενίθ της, όταν έλαβε 1.000.000 δολάριαγια να παίξει στην ταινία Η Πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (The Fall of the Roman Empire).

Ο γάμος με τον Κάρλο Πόντι

Η Λόρεν συνάντησε τον Κάρλο Πόντι το 1950 κατά τη διάρκεια ενός διαγωνισμού ομορφιάςστον οποίο εκείνος ήταν κριτής. Αφού είχε βοηθήσει την καριέρα της Τζίνα Λολομπρίτζιτα να εκτοξευθεί, βοήθησε και τη Λόρεν να πάρει πολλούς μικρούς ρόλους.

Αργότερα, ενώ ήταν στην Ατλάντα των ΗΠΑ το 1957, έβαλε δικηγόρους να του βγάλουν το διαζύγιό του στο Μεξικόαπό την τότε σύζυγό του Τζουλιάνακαι ένα πιστοποιητικό του γάμου του με τη Λόρεν.

Η Ιταλία όμωςδεν αναγνώριζε τα διαζύγιαεκείνη την εποχήκαι το 1962 το ζευγάρι ακύρωσε τον γάμο του ώστε να αποφύγει την καταδίκη για διγαμία. Μετά από αυτό, ο Πόντι πρότεινε στη Τζουλιάνα να μετακομίσουν οι τρεις τουςστη Γαλλία, όπου επιτρέπονταν τα διαζύγια, και να γίνουν Γάλλοι πολίτες. Το 1965 ηΤζουλιάνα Πόντι χώρισε τον άντρα της,επιτρέποντας στον Πόντι να παντρευτεί τη Λόρεν το 1966με πολιτικό γάμο στις Σέβρες.

Με τονΠόντι απέκτησε δυο γιους, τονΚάρλο Πόντι Τζούνιορ και τον Εντοάρντο Πόντι. Ο τελευταίος παντρεύτηκε την ηθοποιό Σάσα Αλεξάντερ στη Γενεύη της Ελβετίας και απέκτησαν μαζί μια κόρη, τη Λουτσία Σοφία (γ. 12 Μαϊου 2006).

Η Σοφία Λόρεν έμεινε με τονΚάρλο Πόντι έως το τέλος της ζωής τουκαι μετά τοθάνατο του το 2007 δεν ξαναπαντρεύτηκε.

Το vintage every day, παρουσιάζει 35 σπάνιες έγχρωμες φωτογραφίεςαπό τη δεκαετία 1950 -1960 που η Λόρεν μεσουρανούσε.

Δείτε όλες τις φωτογραφίες στο κεντρικό SLIDESHOW